________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
બીજી ઢાળ ]
[ ૩૭ ૨. આસ્રવ તત્વની ભૂલઃ- જીવ અથવા અજીવ કોઈ પણ પર પદાર્થ આત્માને કાંઈ પણ સુખ, દુ:ખ, બગાડ, સુધાર કરી શકતા નથી, છતાં અજ્ઞાની તેમ માનતો નથી. પરમાં કર્તૃત્વ, મમત્વરૂપ મિથ્યાત્વ અને રાગ-દ્વેષાદિ શુભાશુભ આસ્રવભાવ તે પ્રત્યક્ષ દુ:ખ દેનારા છે, બંધના જ કારણ છે, છતાં તેને અજ્ઞાની જીવ સુખકર જાણીને સેવે છે. શુભભાવ પણ બંધનનું કારણ છે, આસ્રવ છે, તેને હિતકર માને છે. પર દ્રવ્ય જીવને લાભનુકસાન કરી શકે નહિ, છતાં તેને ઇષ્ટ-અનિષ્ટ માની તેમાં પ્રીતિ-અપ્રીતિ કરે છે; મિથ્યાત્વ, રાગ-દ્વેષનું સ્વરૂપ ઓળખતો નથી, પર પદાર્થ મને સુખ-દુઃખ આપે છે અથવા રાગ-દ્વેષ-મોટું કરાવે છે, એમ માને છે, આ આસ્રવ તત્ત્વની ભૂલ છે.
બંધ અને સંવર તત્ત્વની વિપરીત શ્રદ્ધા શુભ-અશુભ બંધ ક ફલમૅઝાર, રતિઅરતિ કરે નિજપદ વિસાર; આતમતિ તુ વિરાગ-જ્ઞાન, તે લખે આપÉ કષ્ટદાન ૬.
અન્વયાર્થ- [ મિથ્યાદષ્ટિ જીવ ] (નિજપદ) આત્માના સ્વરૂપને (વિસાર) ભૂલી જઈને (બંધકે ) કર્મબંધના (શુભ) સારા (ફલમંઝાર) ફળમાં ( રતિ) પ્રેમ (કરે) કરે છે, [ અને કર્મબંધના]
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
