________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
પહેલી ઢાળ ] લડે છે અને ઝઘડા કર્યા કરે છે. તે એકબીજાના શરીરના ટુકડેટુકડા કરી નાંખે છે છતાં પણ, તેનાં શરીર પાછા મળી જવાથી * પારાની માફક ફરીને જવું અને તેવું થઈ જાય છે. સંકિલષ્ટ પરિણામવાળા અમ્બ અને અમ્બરીષ વગેરે જાતિના અસુરકુમાર દેવ પહેલી, બીજી અને ત્રીજી નરક સુધી જઈને ત્યાંના તીવ્ર દુઃખી નારકીઓને, પોતાના અવધિજ્ઞાનથી વેર બતાવીને અથવા ક્રૂરતા અને કુતૂહલથી, અંદરોઅંદર લડાવી મારે છે અને પોતે આનંદિત થાય છે. તે નારકી જીવોને એટલી બધી તરસ લાગે છે કે જો મળે તો એક મહાસાગરનું પાણી પણ પી જાય છે, તોપણ તરસ છીપી શકતી નથી, પરંતુ પીવાનું પાણીનું એક ટીપું પણ મળતું નથી. ૧૧. નરકની ભૂખ, નરકનું આયુ અને મનુષ્યગતિ
પ્રાપ્તિનું વર્ણન તીન લોકકો નાજ જી ખાય, મિટે ન ભૂખ કણા ન લાય; યે દુખ બહુ સાગર લૌં સહે, કરમ જોગર્ત નરગતિ લહે. ૧૨
અન્વયાર્થ- [ એ નરકોમાં એટલી ભૂખ લાગે છે કે] (તીન લોકકો) ત્રણ લોકનું (નાજ) અનાજ (જુ ખાય) ખાઈ જાય તોપણ (ભૂખ) ભૂખ (ન મિટે ) મટી શકે નહિ, [ પરંતુ ખાવાને] (કણ) એક દાણો પણ (ન લહાય) મળતો નથી. (યે દુખ) એવું દુઃખ (બહુ સાગર લ) ઘણા સાગરોપમ કાળ સુધી (સહૈ) સહન
*
પારો એક ધાતુના રસ જેવો હોય છે. જમીન ઉપર ફેંકવાથી અમુક અંશે છૂટો છૂટો વીંખરાય જાય છે. ફરી એકઠો કરી દેવાથી પોતે સ્વયં એક પિંડ થઈ જાય છે.
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
