________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
૧૨૬ ]
ઢાળા છેવટે કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે. સમ્યજ્ઞાન સિવાય સુખદાયક વસ્તુ બીજી કોઈ નથી અને તે જ જન્મ, જરા અને મરણનો નાશ કરે છે. મિથ્યાષ્ટિ જીવને સમ્યજ્ઞાન વિના કરોડો જન્મો સુધી તપ તપવાથી જેટલા કર્મો નાશ પામે તેટલાં કર્મો સમ્યજ્ઞાની જીવને ત્રિગુતિથી ક્ષણમાત્રમાં નાશ થઈ જાય છે. પૂર્વે જે જીવ મોક્ષમાં ગયા છે, ભવિષ્યમાં જશે અને હાલ મહાવિદેહ ક્ષેત્રથી જઈ રહ્યા છે તે બધો પ્રભાવ સમ્યજ્ઞાનનો છે. જેવી રીતે મૂશળધાર વરસાદ વનના ભયંકર અગ્નિને ક્ષણમાત્રમાં નષ્ટ કરે છે તેવી રીતે આ સમ્યજ્ઞાન વિષયવાસનાઓને ક્ષણમાત્રમાં નાશ કરે છે.
પુણ-પાપના ભાવ તે જીવના ચારિત્રગુણના વિકારી (અશુદ્ધ) પર્યાયો છે, તે રહેંટના ઘડાની માફક ઉલટપાલટ થયા કરે છે તે પુણ્ય-પાપના ફળોમાં જે સંયોગો પ્રાપ્ત થાય તેમાં હર્ષ-શોક કરવો તે મૂર્ખતા છે. પ્રયોજનભૂત વાત તો એ છે કે પુણ્ય-પાપ, વ્યવહાર અને નિમિત્તની રુચિ છોડીને સ્વસમ્મુખ થઈ સમ્યજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવું.
આત્મા અને પર વસ્તુઓનું ભેદવિજ્ઞાન થતાં સમ્યજ્ઞાન થાય છે; તેથી સંશય, વિપર્યય અને અનધ્યવસાયનો ત્યાગ કરીને તત્ત્વના અભ્યાસ વડે સમ્યજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવું જોઈએ, કારણ કે મનુષ્યપર્યાય, ઉત્તમ શ્રાવકકુળ અને જિનવાણીનું સાંભળવું વગેરે સુયોગ-જેમ સમુદ્રમાં ડૂબેલું રત્ન ફરી હાથ આવતું નથી તેમ વારંવાર મળતો નથી. એવો દુર્લભ સુયોગ પામીને સમ્યગ્ધર્મ પ્રગટ ન કરવો તે મૂર્ખતા છે.
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
