________________
બ
કર્યું. સંવત્સરીના દિવસે પણ માંડ માંડ પવાલું દૂધ રડતાં રડતાં પીને બિઆસણું કર્યું. કમરમાં મણકો ખસી ગયેલ, પગમાં પાણીનો ભરાવો અને મન તો સાવ અસ્થિર, અપસેટ. ઓઘો પાસે છે કે નહિ તેનો પણ એમને ખ્યાલ નહોતો રહેતો. બાર મહિના સુધી ઘણા ઉપચાર કરાવ્યા. પણ રોગ મટ્યા નહિ. છેવટે સાબરમતીથી વિહાર કરી પાલીતાણા ગયા. ત્યાં ગયા પછી સાધ્વીજીને ભાવ જાગ્યો કે આટલી દવા કરવાં છતાં કંઇ પણ સુધારો ન થયો, તો હવે દાદા કરાવે તો ચોવિહાર છઠ્ઠથી નવ્વાણું કરું ! મનોમન સંકલ્પ કરી વડીલોને કહ્યું કે હું તો ચોવિહાર છઠ્ઠ કરી સાત યાત્રા કરીશ જ. બધાએ ના પાડી કે તમે પગથી એક ડગલું પણ ચાલી શકતાં નથી. તો સાત યાત્રા કરવી એ કાંઇ છોકરાના ખેલ નથી. પણ એમને તો દાદા ઉપર પૂરી શ્રધ્ધા. દર્દવાળા પગે પીરે ધીરે ચાલતા તળેટી સુધી પહોચ્યાં અને દાદાના ધ્યાનમાં એકાકાર થઇ ગયા ! દાદાને આજીજી કરે છે, “હું દાદા ! મારે સાત યાત્રા કરવી છે. પગથી એક ડગલું પણ ચાલી શકું તેમ નથી, પરંતુ તું સાત યાત્રા કરાવ." આવી પ્રાર્થના કર્યા જ કરે છે, અને તે જ વખતે એવો ચમત્કાર થયો કે સાધ્વીજી સડસડાટ ચડવા માંડ્યાં ! જોનારને તો લાગે કે સાધ્વીજી જાણે ઉડે છે ! અને પછી તો પારણે - પારણે ચોવિહાર છ કરવાપૂર્વક નવ્વાણું યાત્રા ચાલુ કરી ! અને પછી તો જાણે ચમત્કાર જ થયો. એક પછી એક રોગ મટવા માંડ્યા ! થોડા વખતમાં તો બધા જ રોગ મટી ગયા ! બે નવ્વાણું થઇ ગઇ ! આજે પણ એમની હાર્દિક ભાવના એ જ છે કે દાદાની ચોવિહાર છઠ્ઠ સાથે નવ્વાણું યાત્રા ફરી ફરી કરું. શત્રુંજયના આવા ઘણા ચમત્કાર હમણાં ૫૦-૬૦ વર્ષોમાં ઘણાંને થયા છે. તમે પણ ભાવથી સિધ્ધગિરિની યાત્રા કરી હિત સાથે 1
જૈન આદર્શ પ્રસંગો-૧
૨૨
