________________
પાર્શ્વનાથના અચિંત્ય પ્રભાવની વાત નીકળી. આ ભાઈને ખૂબ સ્પર્શી ગઇ અને પ્રભુના દર્શન કરવાનો મનોરથ થયો ! પણ સંસારની જંજાળમાં જઈ ન શક્યા. પુણ્યરહિતના સંકલ્પ ફળતા નથી. આ ભાઈને શ્રી શંખેશ્વર જવાનું બનતું નથી. એમ કરતાં વૃદ્ધાવસ્થા આવી. વળી આંખમાં મોતીયો આવ્યો. બિલકુલ દેખાતું નથી.
ન દેખવાના દુ:ખ કરતા પણ આંખો હતી ત્યારે શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથના દર્શન કર્યા નહીં એ દુઃખ ખૂબ સાલે છે.
થોડા વખત પછી નેત્રયજ્ઞ જાણી પુત્રો કહે છે કે પિતાજી ! અમદાવાદમાં નેત્રયજ્ઞ છે. આપણે ત્યાં જઇને મોતીયાનું ઓપરેશન કરાવીએ. પિતાજી કહે છે, “ઓપરેશનની વાત પછી. પહેલાં મને શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથ પ્રભુના દર્શન કરાવો !” પુત્રો વિનમ્રતાથી કહે છે, “પિતાજી ! આપને કાંઈ દેખાતું નથી. તો ભગવાન શી રીતે દેખાશે ? એના કરતાં ઓપરેશન કરાવી તરત જ શંખેશ્વર તીર્થ લઈ જઇશું. પછી આપ સારી રીતે દર્શન કરજો.”
પિતાએ કહ્યું, “ભલે હું ભગવાનને નથી જોતો, પણ ભગવાન તો મને જોઇ શકે છે. બસ, મારે પહેલાં શંખેશ્વરજી જ જવું છે!” વિનીત પુત્રોએ આ વાત ઝીલી લીધી.
બુદ્ધિજીવીની કલ્યાણ યાત્રા જલદી વિરામ પામે છે, જયારે હળુકર્મી શ્રદ્ધાળુની યાત્રા આગળ ધપતી જ જાય છે! બંને પુત્રો પિતાશ્રીના હાથ પકડીને શંખેશ્વરની બસમાં બેઠા. અજાણ્યા છે. શંખેશ્વરમાં ઉતરીને પૂછે છે કે દાદાનો દરબાર ક્યાં છે ? ત્યાં પહોંચ્યા અને પૂજારીને વિનંતી કરી કે આ પ્રજ્ઞાચક્ષુ છે અને દર્શન માટેની અદમ્ય ઇચ્છા છે. માટે આગળ જવા દો અને ગભારામાં પહોંચ્યા. પુત્રો કહે છે, “પિતાજી ! આપની સામે
[ન આદર્શ પ્રસંગો-૧
ડીઝ [૧૫]
