________________
સર્વોદય પક્ષ બનીને સત્તામાં જશે તો એ સત્તાનો સ્વાદ અને સર્વોદય નહિ થવા દે, અંત્યોદય પણ નહિ કરવા દે, અને પ્રકૃતિએ સાત્ત્વિક અને વલણ સર્વસંમતિનું હોઈને તો તમ રજને અંકુશમાં રાખી શકશે ન તો કોઈ જ નિર્ણયાત્મક નિશ્ચયાત્મક કે દેઢાત્મક પગલાં ભરી શકશે. સંભવ છે અતીભ્રષ્ટ તતભ્રષ્ટ જેવી સ્થિતિમાં સર્વોદયને જ ખતમ કરશે.
સર્વોદય જગતે વિચારવા જેવું છે. વિશ્વવાત્સલ્ય : ૧-૨-૮૯
( ગાંધીની શીખને યાદ કરીએ ભાઈ નરસિંહભાઈ ગોંધિયા “સંદેશ”માં એક લેખ દ્વારા પોતાનું મંતવ્ય પ્રગટ કરતાં લખે છે :
ગુજરાતમાં લોકશાસકીય વિકલ્પની શોધ માટે મૂલ્યનિષ્ઠ વિચારવંત કાર્યકરો આ મથામણ માટે સતત મથે છે. અને હવે લોકપ્રતિનિધિ તરીકે ચૂંટાઈને શાસનમાં જવા સુધીની આબોહવામાં પ્રવેશ્યા છે ત્યારે પ્રશ્ન પેદા થાય છે કે, ગુજરાતમાં અને કેન્દ્રમાં ઘણા પ્રતિનિધિઓ જેને ગાંધીવાદીઓ કહી શકાય, એવા જે તે વખતના વિધાનગૃહોમાં બેઠેલા હતા. (કદાચ આજે પણ હશે)... હું ધારું છું કે, મોટાભાગના ચૂંટાયેલા ગાંધીવાદી કાર્યકરો દેશને ગાંધીમાર્ગેથી ચાતરતો અટકાવવામાં નિષ્ફળ રહ્યા છે.”
ત્યાર પછી શ્રી રતુભાઈ અદાણી ગુજરાતમાં પ્રધાન હતા અને શ્રી મોરારજી દેસાઈ કેન્દ્રમાં વડાપ્રધાન હતા એ વખતની એમની નિષ્ફળતાનો નરસિંહભાઈને અનુભવ થયેલ તેનાં ઉદાહરણ આપીને એ લખે છે :
મોરારજીભાઈ, બાબુભાઈ, નવલભાઈ, લલ્લુભાઈ, વજુભાઈ (શાહ), મનુભાઈ (પંચોલી) જેવા મિત્રો તો વડાપ્રધાન, મુખ્ય પ્રધાન અને મહત્ત્વનાં ખાતાના પ્રધાનો તરીકે વર્ષોના વર્ષો રહી ચૂક્યા છે. આજે જે પરિણામથી અકળાઈએ છીએ એના માટે આ મિત્રોની ઓછી જવાબદારી નથી.”
ભાઈ નરસિંહભાઈએ લેખમાં રાજસત્તાની આ બીમારી સાર્વજનિક સંસ્થાઓને પણ લાગુ પડી છે એના દાખલા આપ્યા છે અને પછી લખે છે :
“રાજકારણને શુદ્ધ હતુપૂર્ણ બનાવવા તરફ લક્ષ આપવાનું અયોગ્ય નથી. એથી વધુ ચીવટ ગાંધીવાદી સંસ્થાઓ અને કાર્યકરોએ રાખવાની છે, ‘જાતે શુદ્ધ અને ગાંધીનિષ્ઠ બનવાની.”
રાજકીય ઘડતર
