________________
૧૯૪
વર્તુળને લખેલું, તેનો જે સુંદર જવાબ આવેલો તે ઉપરથી મે વિ. વા. માટે જે અગ્રલેખ લખ્યો છે તે કદાચ ૧-૬-૭૯ના અંકમાં આવશે. ટૂંકમાં અગાસ મૂળ પ્રાચીન શ્રીમદ્ સ્થાન છે તે વાત ધ્યાનમાં રાખીને પણ બધાં શ્રીમદ્ વર્તુળોનું સંકલન જરૂરી છે. તો એકવાક્યતા પણ જળવાય અને શક્તિ પણ વધે. ભવિષ્યમાં મારી ઈચ્છા એવી ખરી કે એમાં જે ગાંધી વિચારની કડી ખૂટે છે, તે કર્મયોગની કડી ભાલ નળકાંઠા પ્રયોગના પૂરક એવા વિશ્વવાત્સલ્ય પ્રાયોગિક સંઘ સંસ્થાના સંચાલન તળે જે મહાવીરનગર આંતર રાષ્ટ્રિય કેન્દ્ર છે, તેનાથી આ બધા સંપર્કો પછી આપોઆપ પુરાઈ જાય. તા. 2-6-79, સવારે
અમદાવાદ, તા. 25-3-79
સંતબાલ
સંતબાલજીના બે ભક્તો
કુરેશીભાઈને મળવા ૨૦ માર્ચના હરિજન આશ્રમ ગયો. મળ્યા બાદ ગોવધ બંધી માટે ત્રિ ઉપવાસની સાંકળમાં બેઠેલા મિંગલપુરના બે ગામડીઆ ભાઈઓને મળ્યો. એક હતા ૮૦ વર્ષના આત્મારામ ભગત, બીજા હતા તેમના ૫૦ આસપાસની વયના ભત્રીજા જીવાભાઈ. વેશ અને ચહેરા ઉપરથી ભગતજ લાગતા હતા. આ વૃદ્ધાવસ્થાએ પણ શ્રદ્ધાના જોર ઉપર નકોરડા ત્રણ ઉપવાસ કરવા છતાં બોલવા કરવામાં ન તો ક્યાંય ઢીલાશ કે અહંકાર. સંતબાલજી ઉપર પૂરી આસ્થા અને હુકમનામાની ઉપવાસમાં કશી હો હા વગર બેસી ગયા અને પારણું કરી મૌનભાવે પોતાને ગામ પણ જતા રહ્યાં. આ વૃદ્ધ દિવસના સૂર્વે પણ નહીં. ઉપવાસને લીધે આરામ લેવા માટે આગ્રહ સૂચવાનો થાય તો કહે “અહીંઆ સૂવા માટે થોડા આવ્યા છીએ. બાપુએ (સંતબાલજીએ) અમારા માટે ક્યાં થાડાં કષ્ટ વેઠ્યાં છે, અમે નગુણા થઈ આમ સૂઈને ઉપવાસ કરીએ ? અમે તો કાંઈ નથી કરતા, બાપુએ તો અમારા માટે ઘણું વેઠ્યું છે અને હજી પણ વેઠે છે. આવી હૃદયની હનુમાન ભક્તિ ગુરુ માટે હોય ત્યાં શબ્દો શું લખવા કે કહેવા ?
ભત્રીજા જીવાભાઈ ૫૦ આસપાસની ઉંમર છતાં પંદર વર્ષના કુમારને ગાલે યુવાનીના ટસિયાં ફૂટે તેવા ભરાવદાર ગાલ અને તેજસ્વી તેમજ હસતી મુખ મુદ્રાવાળા હતા. તેઓ પણ કાકા કરતાં વધુ ઉત્સાહપૂર્વક વાતો કરતા હતા અને ઉપવાસમાં બેઠા હતા. ભગત કરતાં ભત્રીજા એક ડગલું આગળ હતા. ઉપવાસમાં
શ્રી સદ્ગુરુ સંગે : વિશ્વને પંથે
