________________
૧૨ વિશ્વમયતાને માર્ગે બે સદ્ગણો (૧) અનાયાસપણું (૨) તાદાત્માયુક્ત
તટસ્થતાની જરૂર છે. આપણે વિશ્વમયતાને માર્ગે બે સગણો વારંવાર જીવનમાં ઓતપ્રોત કરવાનું કહીએ છીએ. ભારતીય સંસ્કૃતિમાંથીજ સાંપડેલા એ બે મહા સણો છે. આમ તો બહુ રના વસુંધરા છે જ. પણ ભારતમાં એવા એવા સગુણો સમાજ સંસ્કૃતિમાં ઓતપ્રોત થયા છે એ પણ એના મહિમાનું મુખ્ય કારણ ગણાય. એ બે સગુણોમાં ૧. અનાયાસ - આયાસ એટલે કે પ્રયત્ન જરૂર કરવો પણ કુદરત નિર્ભર બનીને કરવો. ૨. તાદાત્મતા યુક્ત તટસ્થતા. એટલે દરેક વાતમાં અને વર્તુલ વ્યક્તિ અને સમાજમાં તાદાભ્ય (ઓતપ્રોતતા) જરૂર સાધવી. પરંતુ તટસ્થતા પૂર્વકજ. તા. 11-1-78
સંતબાલ
નાનકડા શુભ સંકલ્પની શક્તિ પણ અપરંપાર હોઈ શકે છે. આપણું વ્યક્તિત્વ અહમ્ કૃતિથી મુક્ત બને ત્યારે અહમ્રકારની
ટકરામણો અસર કરતી નથી અતઃકરણની યે ઊંડાણમાં જઈ આપણો નાનકડો શુભ સંકલ્પ પોતાનો અહો જમાવી દે છે. ઉપરાંત એ ઊંડાણમાં પેઠેલા શુભ સંકલ્પને કોઈ ને કોઈ નિમિત્ત જાણ્યે અજાણ્યે ટેકો આપી દે છે. તે નાના સંકલ્પની શક્તિ અપરંપાર હોય છે. એવો સંકલ્પ કોઈ ને કોઈ વાર ફળે પણ છે જ.
આ ઉપરથી વિશ્વમયતાનો તાળો મેળવવો ઠીક રસમય બની જશે. આપણા શરીર અને મન વગેરેની પેલે પાર પડેલું વ્યક્તિત્ત્વ અહંકૃતિથી મુક્ત બની વિશ્વ તરફ વહેતું થાય છે ત્યારે અહંકારની ટકરામણ અસર કરતી નથી. અને વિશ્વમયતાનો રંગ ગાઢ બનતો જાય છે. તા. 19-5-78
સંતબાલ
કુદરતમયતા જડ પ્રત્યેના આકર્ષણોને ગૌણ બનાવી શકે છે
ભોગો ચોમેર વેરાએલા હોય અને તેવે વખતે ભોગો પરત્વે આકર્ષણ ન થાય તેજ ત્યાગીના ત્યાગની સાચી ખૂબી છે. આને માટે નિસર્ગ પરાયણ પણું ખૂબજ ઉપયોગી થાય છે. સારાંશ કે કુદરતમયતા એજ જડ પ્રત્યેના
શ્રી સદ્ગુરુ સંગે : વિશ્વને પંથે
