________________
અમારા સગત ગુરુદેવમાં આ જિજ્ઞાસા ઘણી સહજ હતી તેથીજ તેઓ સહુને પોતીકા લાગતા, તે એટલે હદ સુધી કે પોતાની ઉચ્ચ કક્ષાએ પહોંચેલી પોતાની જાતને પણ તેઓ છુપાવી શક્યા હતા. આજે ઘણા એમના અતિ ભાવુકજનોને એમ બોલતા સાંભળ્યા :- “ખરેખર, અમો તો નજીક જવા અને રહેવા છતાં એમની નિઃસીમ ઉચ્ચ કક્ષાને પરખી કે જાણી શક્યા
નહીં.”
અહંન્દ્રને ઓગાળવાની આ પ્રક્રિયા કેટલી બધી કઠણ છે? ઉમરોલી, તા. 21-5-1
સંતબાલ
વિશ્વમયતામાં જવામાં ગુણી, અલ્પગુણી કે ગુણહીન તે સહુ
ઉપયોગી છે, તે આપણા જ છે ઘણીવાર ગુણીજનોનાં ગુણવર્ણનો કરવા જતાં એવા ગુણો ન હોય તે પાત્રોની ટીકા કરવાનું મન થઈ જાય છે, પણ તેમ કરવું જરૂરી નથી. હા, આવા ગુણો આ વ્યક્તિમાં પણ જાગે તો કેવું સારું? તો સોનામાં સુગંધ ભળી જાય-આમ લખવામાં વાંધો નહીં, કારણ કે આખરે તો ગુણી, અલ્પગુણી, ગુણ-હીન એ સહુ આપણાંજ છે ને ? વ્યક્તિત્ત્વને વિશ્વમયતા તરફ લઈ જવામાં એ બધાજ અત્યંત અનિવાર્ય ઉપયોગી છે એમ સમજીને નજીક આવેલાઓની પ્રસંગોપાત ટીકા જરૂર આત્મિક ભાવે કરી શકીએ, પરંતુ એ રૂબરૂ જ કરવી સારી. નોંધ પોથીમાંનો મુખ્યત્વે સહુ સાથે આત્મીયતાજ ઝળકવી જોઈએ. ભારતીય સંસ્કૃતિ ઘરથી માંડીને જગત સુધી પહોંચી છે
પ્રિય છોટુભાઈનો અને એ આખા કુટુંબનો નજીકનો પરિચય થયો તે ઘણું સારું થયું. તેમાંથી ઘણું ઘણું શીખવાનું જેમ તમોને મળ્યું તેમ સાથે ત્યાં આવેલા સહુને પણ મલ્યુજ હોવું જોઈએ. આર્યનારી, આર્યસેવક અને આર્યસંતો મલીને જ ઘરથી માંડી જગત સુધી ભારતીય સંસ્કૃતિ પહોંચી છે. હવે તેને ઘરથી માંડીને નવો સંદર્ભ લઈને ઠેઠ વિશ્વ લગી પહોંચાડવાની છે. નવી પેઢીને તેમાં શામિલ કરવી પડશે.
શ્રી સદ્દગુર સંગે : વિશ્વને પંથે
