________________
આત્મા જરા મૃત્યુ થકી વિભિન્ન વિજ્ઞાન રૂપે સુખસિંધુલીન; સાચું અરે આ સુખ છોડી મારું
દેહે ભમે શું મન તે નઠારું. ૨૫ ખરેખર મારો આત્મા એ જ અજર અને અમર છે (અર્થાત જરા અને મરણ રહિત છે), વિજ્ઞાનમય છે, સુખનો સમુદ્ર છે. સાચું સુખ માત્ર ત્યાં જ છે. માટે તેનાથી પ્રાપ્ત થતું સાચું અને સ્વતંત્ર સુખ મૂકીને મારો સ્નેહ-મારું મમત્વ એકાંત દુઃખના જ ભાજન જેવા નશ્વર દેહ પર કેમ થાય છે? (થવો ન જ જોઈએ)
आभूसणेहि जमलंकिअं वा पुप्फाइ दव्वेहि पुरक्किअं वा । दुव्वासपुण्णं खलु होइ णिच्चं रोगाण गेहं किमु तत्थमोहो ॥ २६ ॥ आभूषणै यदलङ्कतं वा पुष्पादिदव्यैश्च पुरस्कृतं वा । दुर्वासपूर्णम् सततं सदा तत् । रोगस्यगेहं किमु तत्र मोहः ॥ २६ ॥ છોને સજો ભૂષણ વસ્ત્ર ખાસ સિંચો ભલે પુષ્મતણી સુવાસ; દુર્વાસપૂર્ણ પ્રતિરોજ થાય
ત્યાં મોહ શા રોગ ગૃહ ગણાય. ૨૬ કારણ કે જે શરીર આભરણોથી, વસ્ત્રો કિંવા અલંકારોથી અલંકૃત કર્યું હોય - શણગાર્યું હોય કિંવા સુવાસિક પુષ્પાદિ દ્રવ્યથી વાસિત-સુગંધમય બનાવ્યું હોય તોપણ તે નિત્ય દુર્વાસિત બની જાય છે અને સાથેના પદાર્થને પણ દુર્ગધમય. બનાવે છે.) ક્ષણે ક્ષણે અનેક પરમાણુના ચયાપચયથી અને આંતરિક વિક્રિયાથી બગડે છે.) વળી અનેક પ્રકારના રોગોનું તો તે ભાજન છે. તો તેવા દેહમાં મોહ કેમ થાય છે? (ન જ થવો જોઈએ.).
असंख्यं जीवियमेवमायुम् पडिक्खणं छिज्जइ जोवणं च । चिच्चा सुहं वज्झमज्झप्पमग्गम् वयामि नो सो मम मूढभावो ॥ २७ ॥
૨૨
