________________
सामायिकं पोषकपोषधं वा नानुष्ठितं वाऽद्य विशुद्धभावात् । कृते च तस्मिन् व्रतके च जातम् तदृष्कृतं नश्यतु चिन्तनेन ॥ २२ ॥ વિશુદ્ધ સામાયિક પોષધાદિ અધ્યાત્મ ભાવે ન કર્યા કદાપિ; કીધાં વ્રતો આશ અનેરી રાખી
તે પાપને આજ હણું વિચારી. ૨૨ શ્રાવક તરીકેનું મારું કર્તવ્ય છે કે થોડા સમય (એક મુહૂર્ત સુધી ઓછામાં ઓછું) સમભાવમાં રહેવું જોઈએ. એટલે કે સામાયિક વ્રત આદરવું જોઈએ. તેથી આગળ વધીને દશમું વ્રત એટલે દિશાની મર્યાદા કરીને અમુક કાળ સુધી સાવદ્ય પ્રવૃત્તિનો રોધ કરવો જોઈએ. અથવા પૌષધ (આત્માના મલિન દોષનાશક સાધુવૃત્તિ ઓછામાં ઓછી પ્રહર સુધી આચરવી) વ્રત આચરવું જોઈએ. છતાં તે ત્રણ પૈકી કોઈ વ્રત આજે ન કર્યું હોય (વિશુદ્ધભાવે ન આદર્યું હોય) અથવા કરવા છતાં તેમાં પાપસેવન કર્યું હોય તો તે મારું દુષ્કૃત વિચારરૂપી અગ્નિથી નાશ પામો.
विज्जाबलं वित्तबलं च सत्ती पत्ताणि अस्सि किल साहणाणि । तहावि दत्तं न सुपत्तदाणम् जीवाण सेवा वि तमेव दुक्खं ॥ २३ ॥ विद्याबलं वित्तबलं च शक्ति प्राप्तानि चाऽस्मिन् किल साधनानि । तथाऽपि दत्तं न सुपात्रदानम् न प्राणिसेवाऽपि तदेव दुःखम् ॥ २३ ॥ જે દ્રવ્ય વિદ્યા અધિકારશક્તિ પામ્યો પ્રજાની ભીડ ભાંગવાને; તે સાધનોથી ન થયાં સુ કર્મ
તે દુઃખ મારા મનમાં ન માય. ૨૩ આવા ઉત્તમ સમયમાં વિદ્યાનું બળ, ધનાદિનું બળ, શારીરિક શક્તિ, મનુષ્યજીવન તથા આર્યક્ષેત્રાદિ અનેક સામગ્રી મળી કે જે દ્વારા અનેક જીવોની
d
