________________
ઈત્યાદિ અથવા બીજા પ્રાણીઓનું કંઈ પ્રમાણ કરવું જોઈએ કે જેટલી આવશ્યકતા હોય તેટલું જ વપરાય, અધિક નહિ; કારણ કે જગતની વસ્તુઓનો ભોગવટો જંતુમાત્રને અર્થે છે નહિ કે એક મારા જ માટે. તેથી મારે બહુ ઓછા પ્રમાણમાં ઉપર્યુક્ત વસ્તુને વાપરવી ઘટે તે જાતની પ્રતિજ્ઞા ન કરી હોય, કદાચ પ્રતિજ્ઞા લીધી હોય છતાં તેનું પાલન ન કર્યું હોય, જેટલી આવશ્યક વસ્તુઓ હેય તેનાથી અધિક વાપરી હોય તે બધા (કર્માદાનાદિ) દોષો જે આ સાતમા વ્રતમાં લાગ્યા છે તેને આજે દૂર કરું છું.
अणिट्ठजोगे पियविप्पजोगे रोगेसु चिन्तासु समुट्ठियासु । जमट्ठरोहं तमणट्ठदंडं अज्झप्पभावाउ हणेमि अज्ज ॥ २१ ॥ अनिष्टयोगे प्रियविप्रयोगे रोगेषु चिन्तासु समुत्थितासु । यदातरौद्रंतदनर्थदण्डम् । अध्यात्मभावाद् दुरितं निहन्मि ॥ २१ ॥ અનિષ્ટ યોગે પ્રિયના વિયોગે ચિંતા વિષે રોગ વિષે તથા જે; પીડા અને શોક અનર્થ થાય
તેને હણું આત્મબળોથી આજે. ૨૧ પ્રિય વસ્તુના વિયોગમાં અથવા અનિષ્ટ (અપ્રિય) વસ્તુના યોગમાં અથવા તો રોગ કે આવી પડેલી આફતો ઈત્યાદિ ચિંતાઓમાં જે (મારાપણાની લાગણીથી)આર્તધ્યાન તથા રૌદ્રધ્યાનને લગતા વિચારો પ્રગટ થાય છે (ઉદ્ભવે છે) તે અનર્થ દંડ કહેવાય છે, તેને હું અધ્યાત્મભાવથી આજે હણી નાખું છું (દૂર કરું છું).
सामायियं पोसगपोसहं वा नाणुट्ठियं वाऽज्ज विशुद्धभावा । कडम्मि वा तंसि कयम्मि जाअं तं दुक्कडं नस्सउ चिंतणेण ॥ २२ ॥
૧૯
