________________
૫૩
ક્ષણે કે મૃત્યુ બાદ રડવાથી આપણું કે જનારનું કાઈન ચે કશું હિત નથી.
(૨) જે માતાએ પારકાં જયાંને પાતાનાં જણ્યાં કરતાં વધુ સભાળવા છતાં આવી પળેામાં જો તેવું ખાળક મક્કમ અને સ્થિરમનવાળુ બની એવી વહાલસેાયી ‘મા’ની પાછળ પેાતાનાં વડીલેાને રડતા રશકે, આનાથી ઉત્તમ સમય મરનાર માટે બીજો કચેા ? હમણાં એક ભાઈનાં જુવાન પત્ની ગુજરી ગયાં. ત્યારે પિતા અને વડીલેાને દિલાસા આપતી પંદરસેાળ વર્ષોંની બાળકી કહે છે : “થવાનુ તે જ થયુ છે. છતાં તમે બધાં રડો છે, કેમ ?” અહીં પણુ કુરેશીભાઈના પત્રથી જણાય છે “આજે તે (બેખીશમીમ) મારી ચાકીદાર બની છે.” આનું નામ તે ખળકપાલન ! આવી માતાએ ખરેખરી માતાઓ છે, તે પાતે તા પેાતાનુ કામ પૂરેપૂરું પૂરું કરી સીધાવ્યાં ગણાય. ભારતીય સ ંસ્કૃતિ કહે છેઃ ‘નારી એ નરની સાધનામાં હરપળે હૂંફ આપે છે.’
કુરેશીભાઈ ને જે હૂં. આમનાબહેને જિંદગીભર આપ્યાં કરી તેવી હસ્ તેઓનાં ગુણુ સંભારણાં હવે તેમની વિદાય પછી આપ્યા જ કરે.
વન
વિશ્વવાસલ્યના આપણે સૌ વાચકે એવા મધપૂડાનું સ્મરણમધુ પીધ! જ કરીએ, પીધા જ કરીએ !
(૧-૧૧-૧૯૬૭)
સત
