________________
૪૭ બુદ્ધિ મળે તે દૃષ્ટિએ નાનચંદભાઈ એ ઉપવાસમય પ્રાર્થના દ્વારા શુદ્ધિપ્રાગને આરંભ કર્યો. દોઢ દિવસ તપ ચાલ્યું હશે, ત્યાં છે માંથી ચાર જણે ભૂલની કબૂલાત કરી, ક્ષમા માગી. એટલે નાનચંદભાઈએ પરણું કર્યું. તેમણે વિચાર્યું કે –
સજજને જેમ છે વિશ્વ, દુજેને તેમ હોય છે દુજનોની પ્રતિષ્ઠાને તોડવી સત્યના બળે.
બે ભાઈઓ હજુ નેતા માન્યા. તેઓ નાનચંદ ભાઈ અને એમના સાથીદાર સામે ઝેર ઓકતા હતા. એ લકાએ એટલી હદ સુધી કાવતરું ગોઠવ્યું કે એક બહેનને નાનચંદભાઈની કુટીર પર એકલી, બેટી હોહા કરાવી. તેમની પ્રતિષ્ઠા પર એ ફટકા મારવા માગતા હતા, પણ એમાં કારી ન ફાવી. એમના પગ ભાંગી નાખવાના પેંતરા રચતા હતા. આવી દુષ્ટ દેજનાની જાણ ગામના કેટલાક ભાઈઓને થઈ અને નાનચંદભાઈના રક્ષણ તેમની પાસે ચેક કરવા આવવાની તેઓએ માગણી કરી. નાનભાઈને પ્રભુમાં ભરોસે હતો. એમને સામા પર ધાક બેસે તેવી ધમકી કે હુકમ કરતાં પ્રેમની શક્તિમાં શ્રદ્ધા હતી. એટલે જેમાં બળનું પ્રદર્શન જણાય તેવી એકેદારી ન સ્વીકારી, પણ ધીરજપૂર્વક તે બંને ભાઈ સાથે પ્રેમળ વ્યવહાર ગોઠવતા ગયા. તેમને ખાતરી હતી કે –
આજ્ઞા કે ધમકી માત્ર, કેઈને નથી સુધારતી; દૂફ પ્રેમાળ હૈયાની, સંગે રહી સુધારતી.
સતબાહ
