________________
૩૫
એમની બીકે બધાનાં મેં સિવાઈ ગયાં છે.”
“સારું ત્યારે મારી પાસે તેમને મેકલજે.”
રાત્રે ગામના આગેવાનો આવ્યા. પણ ડર એટલે કે કોઈનું નામ લેવા તૈયાર નહિ. મહારાજશ્રીએ આની તપાસનું કામ નાનચંદભાઈને સેપ્યું. નાનચંદભાઈ બગડમાં ફર્યા. બધાની સહાનુભૂતિ કુંભારણ પ્રત્યે હતી. બધાને વહેમ કાઠી ડાયરાને, પણ બધા ડરથી ફફડે. પાણિયારી બે બહેનોની વાતચીતમાંથી નાનચંદભાઈને શકદારનું નામ જાણવા મળ્યું. એ અંગે તપાસ કરતાં શંકામાં વજૂદ લાગ્યું ને મહારાજ સાહેબ પાસે વાત મૂકી. સંતબાલજીનું સતત ચિંતન ચાલ્યું. તેમણે નાનચંદભાઈને કહ્યું: “રાજ્યના કર્મચારી ભ્રષ્ટાચારને લઈને અને પ્રજા સ્વાર્થ ને ડરને લઈને પડોશીની મદદે જવાનો ધર્મ ચૂકી જતી હોય ત્યારે સંતે-ભકતોની ફરજ તેને જાગ્રત કરવાની છે.
ધર્મસ્મૃત પ્રજા રાજ્ય, ધર્મલક્ષી બનાવવા, ધર્મલક્ષી બને ત્યારે, તેમને હૂંફ આપવા; સતત સંત-ભકતોની, સાચી એવી પરંપરા,
ભારતે સાચવી રાખી, તેથી પૂજાય તે રદ.
સંતે, ભક્તો જે ધર્મગ્લાનિને ન અટકાવે જો ડગેલાને ધર્મમાં સ્થિર ન કરે તો ભગવાનનું કામ કેણ કરશે? આજે તો એ કાર્ય ખૂબ આવશ્યક છે.
વ્યક્તિનાં પાપ ધોવાને, એક માર્ગ સમાજની; સાચી શુદ્ધિ કરો વિવે, મુખ્ય એ માંગ આજની.
