________________
૧ ૨ ૩
થયું. એમનું હૈયું ભરાઈ આવ્યું. ગભરુ પરોપકારી પ્રાણની હાલત પર લગભગ પંદરેક મિનિટ આંસુ સાર્યા. પછી મન મંથને ચડયું: “મારે કેવળ શું જવાનું જ અને રોવાનું જ છે કે કાંઈ કર્તવ્ય કરવાનું થાય છે? ઘરમાં કોઈ માંદું હોય અને અસહાય થઈ જઈએ ત્યારે જેમ મનભાવતી વસ્તુઓનો ત્યાગ કરી પ્રભુને પ્રાથીએ છીએ તેમ જ્ઞાનચંદ્રજીને કુદરતી સકુરણ થતાં જ એમને ખૂબ ભાવતી વસ્તુ ગોળને એમણે ત્યાગ કર્યો. એમ મનગમતી ઈચ્છાને નિરોધ કરવારૂપી તપ અને મનભાવતી વસ્તુ ભગવાનને અર્પણ કરીને છોડવારૂપી ત્યારથી તેમનું મન હળવું થયું. જ્યાં સુધી બળદની તલ સંબંધી સરકાર તેની મર્યાદામાં મેગ્ય કાનૂન ન કરે ત્યાં સુધી ગોળના ત્યાગને તેમણે સંકલ્પ કર્યો. આ શુભ સંકલ્પને સામુદાયિક સ્વરૂપ કેમ આપવું તેનું તેઓ ચિંતન કરવા લાગ્યા, “જેમ ભાગવત શ્રવણ વખતે અશ્રુધારા વહીને ભગવત્ જીવનને તેમાંથી સંકલ્પ પાંગર્યો, જેમ સંતબાલના મિલન વખતે અશ્રુધારા વહીને તેમાંથી તેમના કાર્યમાં સમર્પિત થવાનો સંકલ્પ પાંગર્યો તેમ આ વખતની અશ્રુધારામાંથી ગોરક્ષાના કાર્યમાં તપત્યાગ દ્વારા સમગ્ર જીવન જોડવાનો સંકલ્પ પાંગર્યો. એમના સંકલ્પને પાર પાડવા માટે પ્રભુને અનુગ્રહ ઊતર્યો અને કમે કમે તે ગુજરાત અને ભારતને સંકલ્પ બની ગયે.
