________________
૧૧૦
સત્યમિત્રાનંદજી સાણંદ પધાર્યા. સ્વામીજીનું જીવન, કવન, કથન અને ત્યાગ પ્રભાવ પાડે તેવાં હતાં. એમની સાથે પૂર્વ પરિચય પણ ખરો. એટલે જ્ઞાનચંદ્રજીએ એમની પાસે મનની વાત મૂકી. એ સહસા બોલી ઊઠ્યા, “તમે સંન્યાસી જ છે ! જે પ્રભુને સમર્પિત થયે છે, એ પ્રેમ-સંન્યાસથી સદાનો સંન્યાસી છે.” એમ કહી જ્ઞાનચંદ્રજીના સ્વયંસંન્યાસને એમણે વધાવી લઈ આશીર્વાદ આપ્યા એમના સંન્યાસને માન્યતા મળી ગયાની જાણ પૂ. સંતબાલજીને થઈ ત્યારે તે ખૂબ જ ખુશ થયા. નાનચંદભાઈ જ્ઞાનચંદ્રજી બની ગયા. એ હવે સંઘ સંપ્રદાય કે સમાજના ન રહ્યા. એ સર્વના બની ગયા અને સર્વને સ્વધર્મ પ્રત્યે પ્રેરવા લાગ્યા.
વ્યથી સંન્યાસી: ભાવથી મુનિ સર્વ બંધનથી મુક્ત, દ્રષ્ટા વિશ્વ-હિતેચ્છુ જે; તે મહામુનિનાં વેણ, સીમાં સ્વધર્મ પ્રેરશે. પ્રતિષ્ઠા પ્રાણ ને બીજા, સાધનો સર્વ ત્યાગવાં; સદા તૈયાર જે તેઓ, નકકી સ્વધર્મ સાધતા.
જ્ઞાનાચંદ્રજીમાં પ્રાણ, પરિગ્રહ અને પ્રતિષ્ઠા હેમવાની તાલાવેલી અને તેવડ બંને હતાં. સર્વ સંબંધનાં બંધનની આસક્તિ છૂટી ગઈ હતી; રહી હતી કેવળ શુદ્ધ પ્રેમની સુવાસ. સંતબાલજીના સંગે વિશ્વ-હિતની દૃષ્ટિએ વિચારતા અને વિચરતા થયા હતા. એવા સુપાત્ર સંન્યાસીની સંતચરિતતાને સંતબાલજીએ પ્રમાણી હતી. નાનચંદભાઈમાંથી
