________________
૩ ૩
ત્યાંથી ચરણે આગળ ધાય, નજરે નવું કંક દેખાય !!
દેહરા મૃગજળ ભાળી ભાલમાં ભૂલ્યા તું ભગવાન જળ મીઠે વંચિત રહ્યાં જન–પશુ–ખડ ને ધાન
સવૈયા ખારાં ડાળાં પાણી પીતાં, ગાગર જેવાં પેટ ફુલાય
મીઠા જળનાં સ્વપ્નાં નાવે આંખે ઝીણી તેજ ઓલાય ધળી તે ગામને તળાવ કાંઠે સંત
ઊભે એક અચરજ જુવે રે... પાવળું મીઠા પાણી કાજે ટળવળતાં લેક જોઈ
અંતર એનું છાનું છાનું રુવે રે... ખા ખાડે ખાટલા ઊંધા ઢાળીને લોકે
છાલિયે ઉલેચી પાણી ભરતા રે... અમરત ચોરાયે ન મારું મેંઘેરા મૂલનું એ
ચિતા ચિત્તમાં કરતા રે.....
ઉપજાતિ તળાવમાં કૂપ અનેક ગાળી ચોકી કરે રાત્રિ-દિને ખડ ખડાં આબાલ વૃદ્ધો જળની અહાહા ! ત્યારે મળે પાવળું માત્ર પાણી !!
