________________
છાપાંઓ અને બીજા દ્વારા મેં જાણ્યું છે. દેશના નાનાં મોટાં પાંચસો પચાસ ઉપરાંત ભાઈબહેનોએ આ સર્વોચ્ચ માર્ગનું અનુકરણ કર્યું છે, તેમ હેવાલો કહી જાય છે.
સમગ્ર જીવનદાન કરનારાંઓ જ અભિનવ સમાજરચના માટેની અહિંસક ક્રાન્તિના પ્રાણસૈનિકો છે, એ વિષે શંકા જ નથી. જૈન ધર્મ અને બૌદ્ધ ધર્મના શ્રમણોનો ભૂતકાળ આ પ્રાણસૈનિકોને સારુ માર્ગદર્શક બને તેવો હોઈ આવા જીવનદાતા વીરોની આટલી પ્રશંસા કરી હું થોડાક સાવધાનીના શબ્દો પણ અહીં કહી દેવા માગું છું.
આત્મસાધનાના લક્ષ્યમાં ચાલતાં ચાલતાં મને ફુરેલી શુદ્ધ સમાજસાધનાના જાત અનુભવોનું આ શબ્દો પાછળ નક્કર પીઠબળ પડેલું હોઈ હું આટલું નિઃસંકોચે પ્રેમભર્યા નમ્ર ભાવે કહી શકીશ.
(૧) જીવનદાનમાં આંધળિયું અનુકરણ કરવા કોઈ ન લલચાય ! ઘણા પુષ્ઠ વિચાર અને પોતાના ચાલુ કર્તવ્યોનો વિચાર કર્યા પછી જ એ માર્ગે સાચું અનુકરણ કરવું ઘટે. વળી જેઓ સાચી ક્રાન્તિકારી સંસ્થામાં કે કાર્યવાહીમાં આ પહેલાં હોમાઈ ચૂક્યા છે તેઓનાં નામો આ જીવનદાતાની નામાવલીમાં નોંધાય કે ન નોંધાય તે સરખું જ છે.
(૨) જેઓ સાધુવેશ સનતાંની સાથોસાથ પોતાને ત્યાગી માની પ્રજા દ્વારા પૂજાવા માંડે છે, તેમનું મિથ્યાભિમાન તેમને આગળ વધતાં અને તેમની દ્વારા પ્રજાને આગળ વધવા દેવામાં જેમ જબ્બર રૂકાવટ કરે છે; તેમ આવા જીવતદાતા કાર્યકરોએ નમ્રતા વધારવામાં અને ત્યાગ સંયમ તપ વધારવામાં સતત સાવધાન રહેવું જોઈએ. ઉપરાંત ત્યાગ સંયમ તપમાં ઓછાં રહેનારાં રાજ્યતંત્રનો કે પ્રજાના અંગોને વાત્સલ્ય રેડી ઉપર લાવવા જોઈએ.
(૩) સાધુ દીક્ષામાં કંચન અને કામિનીના સ્પર્શજન્ય ભયસ્થળોથી બચવા ખાસ કહ્યું છે, તે શીખ આ જીવનદાતાઓ પણ નહીં ઝીલે તેમ જ સાદાઈભર્યું સ્વાવલંબન આચારમાં નહીં મૂકે તો તેમની ભ્રામક બુદ્ધિ તેમને કોઈ ને કોઈવાર છેતરીને પાડવાની જ છે, એ યાદ રાખવું જોઈએ. મતલબ કે આ જીવનદાન માર્ગે જનારાઓએ આજથી જ, વિવાહિત સ્ત્રી પુરુષ બંનેએ સમજપૂર્વક માલિકીહકની અને સંતાનોની મર્યાદા પ્રથમ બાંધી લેવી પડશે. જેઓ અવિવાહિત હશે તેમણે સ્ત્રી મિલનના કે પોતે સાધુતાની પગદંડી
રે ૧૧
