________________
તેનો નિવેડો લાવવો ને જરૂર પડે તો સંપર્ક રાખ્યા કરવો એમ નક્કી થયું.
અહીં ચાર દિવસ રોકાયા પછી અમારો પ્રવાસ શરૂ થયો નાનચંદભાઈને અહીં બે દિવસ વધુ રહેવા જણાવ્યું કારણ કે પોલીસ લોકો ગુનેગારોને ખોટી કનડગત ના કરે. તા. ૬-૧૧-૧૯૫ર : અળો
બગડથી નીકળી ખસ થઈ અળી આવ્યા. અંતર સાડાચાર માઈલ હશે. ઉતારો ઉપાશ્રયમાં રાખ્યો હતો. ગામે વાજતે ગાજતે સુંદર સ્વાગત કર્યું. પ્રાસંગિકમાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે આપણા દેશની અંદર સ્વરાજ્ય આવ્યા પછી કેટલાય કોયડા ઊભા થયા છે. આપણો દેશ ધર્મપ્રધાન દેશ છે. એટલે બહુ દોલત વધે, તેનો બહુ પ્રશ્ન નથી. પણ નીતિ કેમ વધે, સદાચાર સંયમ કેમ વધે તેનો ખાસ વિચાર કરવાનો છે. આ બધું કરવામાં પ્રથમ ધન, ધાન્ય, વધે લોકો સદાચારી બને એવા પ્રયત્નો કરવાની જરૂર છે. આપણે સૌ વહેંચીને ખાવાની ભાવના કેળવીએ તો સૌ સુખી થઈએ. સુખ દુઃખ પણ વહેંચી લઈએ. આને માટે એ સિદ્ધાંતો જરૂરી છે. પહેલો સિદ્ધાંત ત્યાગનો છે. ત્યાગીને નહીં વહેંચીએ તો સુખ નહીં મળે. રામચંદ્રજીએ કૈકેયીને જેલમાં પૂરી દીધાં હોત તો કોઈ વાંધો ન લેત, રાજા દશરથ કે ગુરુ વશિષ્ટ કોઈ વાંધો ન લેત. પણ એમણે જોયું કે, એક માણસનું દિલ દુભાયું હશે. અને રાજ્ય મળશે, તો એમાં ભલીવાર નહિ આવે. એક માત્ર ધોબીના વચન ઉપર મહત્ત્વ આપ્યું.
આ બધા પ્રસંગો યાદ કરીએ તો ત્યાગની વાત ખ્યાલમાં આવશે. આપણી જરૂરિયાતોનો ઘટાડો થાય અને મને નહિ પણ મારા પાડોશીને હજો એ ભાવના કેળવાય તો વસ્તુ વધી પડવાની છે. મેળવવા માટે પ્રયત્ન કરીશું. તેના કરતાં તજવા માટે પ્રયત્ન કરીશું તો તોટો ભાંગી જશે.
અહીં અગિયાર સભ્યોનું શુદ્ધિ મંડળ સ્થપાયું છે. એ લોકોએ પ્રતિજ્ઞાઓ પણ લીધી છે.
સાધુતાની પગદંડી
૯૫
