________________
કાપડનો રહે તો ખેડૂતો શું ઇચ્છે ? આ વાત ચાલતી હતી ત્યાં શ્રી ગુલઝારીલાલ નંદા આવ્યા. તેમને ભા.ન.ની ખેડૂત પ્રવૃત્તિઓ અંગે વાતો કરી. તેઓ ખેડૂત પરિષદમાં આવવા સંમત થયા. તા. ૮-૧૨-૫૦ : - રોજ જુદી જુદી સંસ્થાઓના પ્રતિનિધિઓને મહારાજશ્રીનો કાર્યક્રમ નક્કી કરવા માટે બોલાવ્યાં હતાં. તેમની સાથે કાર્યક્રમ નક્કી થયો. સી.એન. વિદ્યાવિહારવાળાં માણેકબહેન અને ઇન્દુમતીબહેન શેઠ મળવા આવ્યાં. તેમણે સંસ્થામાં પધારવા આમંત્રણ આપ્યું. સરલાદેવી સારાભાઈ મળવા આવ્યાં. નવલભાઈ શાહ હાજર હતા. સરલાબહેનની ઈચ્છા હતી કે સર્વોદય કેન્દ્ર કેટલાંક બહેનોને તાલીમ આપે અને તે માટે બજેટ નક્કી કરે, અર્જુનવાલા આવ્યા. તેમણે પોતાને થયેલા અકસ્માતની આપવીતી કહી સંભળાવી. તે પછી ભવાનીશંકરભાઈ બાપુજી મહેતા મળવા આવ્યા તેમણે દસક્રોઈ તાલુકાની પરિસ્થિતિની વાતો કરી.
પંચભાઈની પોળમાં જાહેરસભામાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે આપણને સ્પષ્ટ જણાય છે કે માની લો કંટ્રોલ નીકળી ગયા તો શું બધાને નોકરી મળી જશે ? હવે ખેડૂતો જાગ્યા છે તેઓ સંગઠન કરે છે, સહકારી મંડળીઓ સ્થાપે છે અને સીધું ખરીદ વેચાણ કરવાની તૈયારી કરે છે ત્યારે આ મધ્યમ વર્ગ નોકરી સિવાય શું કરશે? એટલે હવે બધાએ પોતાનું મોટું શહેરી સંસ્કૃતિમાંથી ગામડાંની ગ્રામ સંસ્કૃતિ તરફ ફેરવવું જોઈએ. મધ્યમ વર્ગનો મરો છે, પણ તેણે એવો વિચાર કર્યો કે અમારે ટકવા માટે શું રસ્તો કરવો ? કંટ્રોલ છૂટી ગયા ત્યારે બાવળાના વેપારીઓને મેં કહ્યું કે, તમે લાલચ ન આપો, ખેડૂત મંડળને મદદ કરો, પણ ના માન્યા.
હમણાં હું ફતેવાડી ગયો હતો. ત્યાં સાંભળ્યું કે નદીમાં ગંદકી ચાલી જ આવે છે, સરખેજવાળા કહે અમારી જમીન એક્વાયર કરવા મ્યુનિસિપાલિટી તૈયારી કરે છે. આમ શહેરો ગામડાંને નુકસાન કરતાં રહે છે. જે અનાજનું ઉત્પાદન કરે છે. કંટ્રોલ કઢાવવાની વાત સૌ કરે છે પરંતુ જવાબદારી લેવાની કોઈની તૈયારી નથી, દરેક માણસ સ્વાર્થની વાત કરે છે. જો બીજાને માટે ઘસાઈ છૂટવાની વાત કરે તો કંટ્રોલ આપોઆપ વિલીન થઈ જાય. સાધુતાની પગદંડી
