________________
અદ્ભુત હતું. તે દિવસે આખા ગામમાં જેમ એક ઉત્સવ હોય તેવો દેખાવ હતો. આખા ગામે ખેતીનું અને બીજું કામ બંધ રાખી ઉજાણી ઊજવી હતી. લોકોના અંતરમાં આનંદનો પાર નહોતો. આ ઉપરથી એમ લાગતું હતું કે સમજ અને ઉજળિયાત વર્ગ કરતાં આવા પછાત વર્ગોને સંતો પ્રત્યેનો પૂજ્યભાવ તેમજ તેમની વાણીને અનુસરવાની કેટલી બધી ભૂખ છે? આજે જયાં ભૂખ છે. તેને જ આપવાની જરૂર છે.
રાત્રિસભામાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે હવે આપણે સમયને ઓળખવો જોઈએ. આજ સુધી જેમ ચાલ્યું તેમ ચલાવીશું તો દુઃખી થવાના છીએ. એટલે કન્યાના પૈસા લેવા કે દેવા તે પાપ સમજો. હવે નવાનવા કાયદા આવશે તો બાળકોને ભણાવો, ગાયો કેમ વધુ દૂધ આપે, બળદ કેમ સારા ઊછરે, તે બધા ઉપર ધ્યાન આપો. આપણે બીજા લોકો સાથે હળતામળતા નથી એટલે અતડા પડી ગયા છીએ તો બધા વર્ગો સાથે સંપર્ક રાખો, શક્ય હોય ત્યાં ખેતી વધારો. ભેળ, ચોરી, ફટાણાં, તથા ચા, તમાકુ વગેરે વ્યસનો છોડીને વાસુદેવના સાચા નંદ બનો. આટલું કરીશું તો આપણો સૂરજ જે ઝાંખો પડી ગયો છે તે ફરીથી ઝળહળતો બનશે. સભાને અંતે ૩૩ ભાઈબહેનોએ દૂધમાં પાણી નહિ નાખવાની, ચોરી, ભેળ, ચા, તમાકુ, નાહ્યા સિવાય નહીં ખાવાની એમ જુદી જુદી પ્રતિજ્ઞા લીધી હતી. તા. ૫-૧૨-૫o : સરખેજ
ફતેવાડીથી સરખેજ આવ્યા. અંતર દોઢ માઈલ. ઉતારો ભરવાડ વાસમાં રાખ્યો હતો. લોકોની ઇચ્છા ગામમાં રાખવાની હતી, પણ પછાત વર્ગ અને ભરવાડોનો પ્રેમ એટલો બધો હતો એટલે વાસમાં રાખ્યો. બહેનોભાઈઓએ વાજતે ગાજતે સુંદર સ્વાગત કર્યું. રાત્રે મોટી જાહેર સભા થઈ. • તા. ૬-૧૨-૫૦ થી ૨૯-૧૨-૫૦ : અમદાવાદ
સરખેજથી અમદાવાદ આવ્યા. અંતર છ માઈલ ઉતારો હઠીભાઈની વાડીમાં રાખ્યો હતો. કોંગ્રેસ સેવાદળવાળા મનુભાઈ પટેલ અમારી સાથે જ પ્રવાસમાં હતા. બપોરના અઢી વાગ્યે શ્રી શંકરલાલ બેન્કર મહારાજશ્રીને મળવા આવ્યા. તેઓને કંટ્રોલ સંબંધીનો અભિપ્રાય જાણવો હતો. અનાજનો કંટ્રોલ જાય અને
૮૦
સાધુતાની પગદંડી
