________________
ચર્ચાયા હતા. કેટલાક અસત્ય વાતો એવી સીફતથી મૂકતા કે જાણે પોતે જ સાચા છે, પરંતુ મહારાજશ્રીની હાજરીથી વાતાવરણમાં જ એક પ્રકારની ઉન્નતતા છવાઈ જતી. તેથી ગામના બધા પ્રશ્નો શાંતિથી પતી ગયા હતા. અહીં કેટલાક દષ્ટાંતરૂપ આપવા લાગતાં નીચે આપું છું. ૧. સહકારી મંડળીના ગોટાળા પતાવ્યા...મેનેજરને હિસાબ ચોખ્ખો કરી
આપ્યો. ૨. ભરવાડોના પ્રશ્નમાં મુખીપણું એક વરસ માટે ભરવાડ લઘરા રેવાને ડેપ્યુટી
તરીકે આપવું. બીજે વખતે ગામની સમિતિ નક્કી કરે તેને આપવું. ભરવાડો
ભેળ ન કરે તેમ કરવાની જવાબદારી સોંપી. ૩. ચતુર લાધાએ ગામની સંમતિ વિના પોતાના ખેતરની ડાંગર માટે
તળાવમાંથી પાણી લીધું. તેની ઊપજનો દસમો ભાગ-રૂપિયા ૧૨૫ થાય,
તે દંડ તરીકે લેવા ઠરાવ્યું. ૪. કેશુભાઈનો નોકર વચ્ચેથી કામ છોડી નીકળી ગયો. તેને પંચે ૬૪ રૂપિયા,
બે હપતે આપવા એવો નિર્ણય કર્યો. ૫ ટોયાપણાના રૂપિયા ત્રીસ હવાલદાર પાસે બાકી હતા, તે કોળી પટેલોએ
આપી દીધા. ચતુરભાઈના ભત્રીજાનું ખેતર જે કનુભાઈ (મુખી)એ ખેડ્યું છે, તેના
મતભેદનો નિકાલ આવ્યો. ૭ આ રીતે અહીં અઠવાડિયા દરમિયાન ગામનું પ્રસન્ન વાતાવરણ થઈ ગયું. તા. ૨૬-૧૨-૪૯ : કણોતર શિયાળથી નીકળી કાણોતર આવ્યા. અંતર અઢી માઈલ હશે.
અહીં ગામસભામાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે – માણસ ઘણી વખતે પોતાની જાત તરફેણમાં ન્યાય મેળવવા માગતો હોય છે. અને એ પ્રમાણે નથી બનતું ત્યારે નવી નવી દલીલો ઊભી કરે છે. આવા વખતે ન્યાય તોળનારે પોતે તટસ્થ અને ચોક્કસ છે કે કેમ તેનો ખાસ વિચાર કરવો જોઈએ. ગુનેગાર કોમોમાં એવી જાતના સંસ્કારો અને વિચારો ઘરઘાલીને બેઠા હોય છે કે – તમે અમને ચોર કહો છો ? અમે ચોર છીએ, જાઓ તમારે શું?
સાધુતાની પગદંડી
૧૧
