________________
ચાપણાની ગ્રંથિ નાબૂદ કરવી જોઈએ, અને તેમની સાથે ખરા મનથી સંપર્ક સાધવો જોઈએ. આ વાત બધા વર્ગો સાથેના વહેવારમાં લાગુ પડે છે. આપણે વિવેકપૂર્વક વર્તીશું તો બીજાં અનેક સ્થાનોનાં અનિષ્ટોમાંથી ઊગરી જઈશું.”
બહેનોની એક સભામાં મહારાજશ્રીએ કહ્યું, હવેના યુગમાં ખડતલ તન અને ખડતલ મનવાળી વીરાંગનાઓની જરૂર છે. આજથી જ બધાંએ પોતાની સંતતિને વીરતાની અને ગમે તેવા સંકટો પાર કરવાની તાલીમ આપવી જોઈએ. એમણે હિંમત કેળવવી જોઈએ.” સભાજનોને તેમણે કહ્યું: “સૌરાષ્ટ્રનું ઉત્થાન કરવું હોય તો આંતરિક મતભેદ અને કુસંપ દૂર થવાં જોઈએ.'
વઢવાણ શહેરથી જોરાવરનગર જતાં વચ્ચે વિકાસ વિદ્યાલયમાં થોડો વખત રોકાયા હતા. કાઠિયાવાડની તીર્થભૂમિ જેવી આ સંસ્થા સુંદર કાર્ય કરી રહી છે. અનાથ બાળકો તથા દુખિયારી બહેનોને આ સંસ્થા શકય એટલી મદદ આપે છે. વિવિધ વિષયોનું શિક્ષણ આપવા ઉપરાંત સ્વાવલંબી ધોરણે વિદ્યાલય ચલાવવામાં આવે છે, એ એની વિશેષતા છે. પણ દુઃખની વાત તો એ છે કે સંસ્થા આવી સુંદર હોવા છતાં શહેરના લોકો પૂરતો રસ આ ત્યજાયેલાં બાળકો પ્રત્યેની સૂગને કારણે લેતા જણાતા નથી.
વિદ્યાલયની બહેનો સાથે થોડો વાર્તાલાપ કર્યા પછી અમે જોરાવરનગર થઈ વઢવાણ કેમ્પ ગયા હતા. નિર્વાસિતો અને મિયાણાઓ વચ્ચે થયેલા ખટરાગનો સુખદ રીતે અંત લાવવા મહારાજશ્રીએ પ્રયત્ન કર્યો હતો. ત્યાર પછી ઘઉના પ્રશ્નને અંગે ભાલમાં પાછા વળવાનું થયું, એટલે પાણીસણા થઈ અમે ગુંદી આવ્યા. * તા. ૫-૩-૧૯૪૮ : અંકેવાલિયા-સમલા
ભલગામડાથી વિહાર કરી અંકેવાળિયા આવ્યા. અંતર બે માઈલ, ઉતારો ઉપાશ્રયમાં રાખ્યો, ધોળીથી આગેવાન સાત પટેલિયા આવ્યા હતા. તેમની અને દરબારો વચ્ચે ભાગબટાઈ અંગે સમાધાન થયું. કુમારશ્રીએ મહારાજશ્રી પ્રત્યે સારો ભકિતભાવ દર્શાવ્યો હતો.
અંકેવાળિયાથી સાંજના સમલા આવ્યા. અંતર બે માઈલ, ઉતારો નિશાળમાં કર્યો. રાત્રે દરબારો સાથે સારી વાતો થઈ. * તા. ૬ અને ૭ માર્ચ, ૧૯૪૮ : વઢવાણ શહેર
સમલાથી વિહાર કરી વઢવાણ આવ્યા. ઉતારો સેવાસદનમાં રાખ્યો હતો. રાત્રે ધોબી ફળીના ચોકમાં જાહેર સભા રાખી હતી. બીજે દિવસે બપોરે બે વાગ્યે
સાધુતાની પગદંડી
૭૨