________________
२२६
समणसुत्तं ७०४. अवरोप्परमदिरोहे, सवं अस्थि ति सुद्धसंगहणे ।
होइ तमेव असुद्धं, इगजाइविसेसगहणेण ॥१५॥ परम्परमविरोधे, सर्वमरतीति शुद्धसग्रहणम् ।
भवति स एवाशुद्ध , एकजातिविशेषग्रहणेन ।।१५।। ७०५. जं संगहेण गहियं, भेयइ अत्थं असुद्धं सुद्धं वा ।
सो ववहारो दुदिहो, असुद्धसुद्धत्थभेयकरो ॥१६॥ यः सग्रहण गृहीत, भिनत्ति अर्थ अशुद्ध शुद्ध वा ।
स व्यवहारो द्विविधो शुद्धशुद्धार्थभेटकर ॥१६॥ ७०६. जो एयसमयवट्टी, गिलइ दवे धुवत्तपज्जायं ।
सो रिउसुत्तो सुहुमो, सव्वं पि सदं जहा खणियं ॥१७॥ यः एकसमयवर्तिन, गृह्णाति द्रव्ये ध्रुवत्वपर्यायम् ।।
म ऋजमुत्रः सूक्ष्म, सर्वोऽपि शब्द यथा क्षणिकः ।।१७।। ७०७. मणुयाइयपज्जाओ, मणुसो त्ति सगढ़िदीस वटतो।
जो भणइ तावकालं, सो थूलो होइ रिउसुत्तो ॥१८॥ मनुजादिकपर्यायो, मनुष्य इति स्वकस्थितिषु वर्तमान ।
यः भणति तावत्कालं, स स्थूलो भवति ऋजसूत्रः ।।१८।। ७०८. सवणं सपइ स तेणं, व सप्पए वत्थु जं तओ सद्दो ।
तस्रात्थपरिग्गहओ, नओ वि सद्दो त्ति हेउ व्व ॥१९॥ जपनं शपति स तेन, वा शप्यते वस्तु यत् तत हाब्दः ।
तस्यार्थपरिग्रहतो, नयोऽपि शब्द इति हेतुरिव ॥१९॥ ७०९. जो वट्टणं ण मण्णइ, एयत्थे भिन्नलिंगआईणं ।
सो सद्दणओ भणिओ, णेओ पुस्साइआण जहा ॥२०॥ यो वर्तन च मन्यते, एकार्थे भिन्नलिङ्गादीनाम् ।
स शब्दनयो भणित., ज्ञेयः पुष्यादीनां यथा ॥२०॥ ७ १०. अहवा सिद्ध सद्दे, कीरइ जं कि पि अत्थववहरणं ।
तं खलु सद्दे विसयं, 'देवो' सद्देण जह देवो ॥२१॥ अथवा सिद्ध शब्दः, करोति यत् किमपि अर्थव्यवहरणम् । तत् खलु शब्दस्य विषयः, 'देवः' शब्देन यथा देवः ॥२१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
