________________
૨૨૬
સમણસુત્ત
७०३.
णिप्पण्णमिव पयंपदि, भाविपदत्थं णरो अणिपण्णं ।
अप्पत्थे जह पत्थं, भण्णइ सो भावि णइगमो त्ति णओ ||१४|| निष्पन्नमिव प्रजल्पति, भाविपदार्थं नरोऽनिष्पन्नम् । अप्रस्थे यथा प्रस्थः, भण्यते स भाविनैगम इति नयः ।।१४।।
७०४.
अवरोप्परमविरोहे, सव्वं अत्थि त्ति सुद्धसंगहणे । होइ तमेव असुद्धं, इगजाइविसेसगहणेण ।।१५।। परस्परमविरोधे, सर्वमस्तीति शुन्द्रसंग्रहणम् । भवति स एवाशुद्धः, एकजातिविशेषग्रहणेन ।।१५।।
७०५.
जं संगहेण गहियं, भेयइ अत्थं असुद्धं सुद्धं वा । सो ववहारो दुविहो, असुद्धसुद्धत्थभेयकरो ॥१६॥ यः संग्रहेण गृहीतं, भिनत्ति अर्थं अशुद्धं शुद्धं वा । स व्यवहारो द्विविधोऽशुद्धशुद्धार्थभेदकरः ।।१६।।
७०६.
जो एयसमयवट्टी, गिह्णइ दब्वे धुवत्तपज्जायं । सो रिउसुत्तो सुहुमो, सव्वं पि सदं जहा खणियं ॥१७॥ यः एकसमयवर्तिनं, गृह्णाति द्रव्ये ध्रुवत्वपर्यायम् । स ऋजुसूत्रः सूक्ष्मः, सर्वोऽपि शब्दः यथा क्षणिकः ।।१७।।
७०७.
मणुयाइयपज्जाओ, मणुसो त्ति सगढ़िदीसु वटतो । जो भणइ तावकालं, सो थूलो होइ रिउसुत्तो ॥१८॥ मनुजादिकपर्यायो, मनुष्य इति स्वकस्थितिषु वर्तमानः । यः भणति तावत्कालं, स स्थूलो भवति ऋजुसूत्रः ।।१८।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
