________________
:174: Jinabhadra Gani's
[The third vişaya be recognized by it. But this argument is not accepted by Bauddlias. They believe that jñāna and its visaya disappear at the same time after being produced for a moment.
Moreover, according to Saugatas, kşanikata is recognized neither by means of self-perception, nor by the help of percep. tion by sense-organs, but by means of anumāna only. जाणेज्ज वासणा उ सा वि हु वासित्त-वासणिज्वाणं । जुत्ता समेच दोण्हं न उ जम्माणंतरहयस्स ॥१२९॥ (१६७७) Jāņèjja yāsaņā u să vi hu vāsitta-vāsanijjāņam I Juttā sambcca donham na u jammayantarabayassa. 129 (1677) [जानीयात् वासना तु सापि खलु वासि-वासनीययोः ।
युक्ता समेत्य द्वयोन तु जन्मानन्तरहतस्य ॥१२९।। (१६७७) Jāniyāt vāsanā tu sāpi khalu väsi-vāsaniyayoh I Yuktā samatya dva yorna tu janmānantarahatsya. 129 (1677)]
Trans.-129 Again, (the opponent might argue that) desire could understand sarvaksaņikatā;, but that also is in fact proper (only) because it is related to both-one that desires and the desired (object), and not in case of that which vanishes soon after (its birth ). (1677).
टीका-स्यादेतत् पूर्वपूर्वविज्ञानक्षणैरुत्तरोविज्ञानक्षणांनामेवभूता वासना जन्यते, ययाऽन्यविज्ञान-तद्विषयाणां सत्त्व-क्षणिकतादीम् धर्मानेकमेकालम्बनं क्षणिकमपि च विज्ञानं जानाति, अतः सर्वक्षणिकताज्ञानं सौगताना न विध्यते । तदप्ययुक्तम्, यतः सापि वासना वासक-वासनीययोद्धयोरपि समेत्य संयुज्य विद्यमानयोरेव युक्ता, न तु जन्मान्तरमेव इतस्य विनष्टस्य । वास्य-वासकयोश्च संयोगेनावस्थाने क्षणिकताहानिप्रसाः। किश्व, सापि वासना क्षणिका, अक्षणिका वा। क्षणिकत्वे कथं तद्वशात् सर्वक्षणिकतापरिज्ञानम् ? । अक्षणिकत्वे तु प्रतिज्ञाहानिरिति ॥१२९ ।। (१६७७)
D. C.--Here again, the opponents may argue that the
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
