________________
एकवचन-बहुवचन 'व्यंजनांत धातुओने लगाडवाना, ईअ (ईत्६७)
१ पु० २ पु० ३ पु०६ वंद-चंदीअ [वंदईन] हस्-हसीअ [हस्+ईअ]
कर-करीअ [करईअ] खास करीने आर्ष प्राकृतमां वपरायेला प्रत्ययोः प्रायः तृतीय पुरुष-एकवचन) स्था (इष्ट)
(इष्ट)
प्रायः तृतीय पुरुष-बहुवचन ) इत्थ
इंसु
(इषुः)
।
) अंसु
छे: 'ही' अने 'हीम' ए बने पण 'सी' ना ज रूपांतरो छे. ६७ 'ई' भने संस्कृतनो भूतकाळसूचक 'ई' बन्ने समान छे. 'अभाणीत्' 'अवापीत्' वगेरे संस्कृत क्रियापदोमां आवेलो 'ईन्' [तृ. पु. एक०] भूतकाळने दर्शावे छे, प्राकृतमां ते, सर्व पुरुष अने सर्व वचनमां आवे छे.
६८ आ 'इस्थ' प्रत्यय अने संस्कृतनो 'इष्ट' प्रत्यय बजे समान छे. इष्ट-इट्ठ-इत्थ, इत्था, स्था. अजनिष्ट, अभविष्ट वगेरे संस्कृत रूपोमां आवेलो 'इष्ट [तृतीय पु• एक०] भूतकाळनो सूचक छे. प्राकृतमां पण ते, प्रायः तृतीय पुरुषना एक वचनने सूचवे छे. ६९ जुओ टिप्पण ६८मुं. ७. आ 'इंसु' अने 'अंसु तथा संस्कृतनो भूतकाळ-दर्शक 'इषुः' ए बधा समान छे. 'अवादिषुः' 'अबाजिषुः' वगेरे संस्कृत क्रियापदोमां यपरातो इषुः [तृ• पु. बहुव०] भूतकाळनो सूचक छे अने ते प्रकृनमं पर्ण प्रायः ते ज काळ, पुरुष अने वचनने सूचवे छे.
