________________
: २१ :
माहण-मुत्तं
(२५५)
जो न सज्जइ आगन्तु, पव्वयन्तो न सोयई। रमइ अज्जवयणम्मिा त वयं बृम माहणं ॥१॥
(२५६)
जायरून जहामह, निद्वन्तमल-पावर्ग । राग-दोम-मयाईयं, त क्यं वूम माहणं ॥२॥
(२५७)
तवस्सियं किस दन्तं. अबचियमंससोणियं । सुचय पत्तनिव्वाणं, न वय बूम माहण ॥३॥
(२५८) तसपाणे वियाणित्ता; मंगहेण य थावरे । जो न हिंसह तिविहेण तं वयं वूम माहणं ॥४॥