________________
: १४ :
काम-सुत्तं
(१५२) सल्लं कामा विसं कामा, कामा श्रासीविसोवमा । कामे य पत्थेमारणा, अकामा जन्ति दोगाई || ||
[ उत्तरा० श्र० ६ गा० १३ ]
(१५३)
सव्वं नदृ विडम्बियं ।
सव्वं विलवियं गोयं सवे श्राभरणा भारा, सव्वे कामा दुहावहा ||२||
[ उत्तरा० अ० १३ गा० १६ ],
(१५४)
बहुकाल दुक्खा,
खणमेत्तसोक्खा
संसारमोक्रस विपक्खभूया,
पगामदुक्खा
गामसोक्खा |
खाणी अणत्थाण उ कामभोगा ॥३॥
[उत्तराः श्र० १४ गा० १३]
( १५५ )
जहा किंपागफलाण, परिणामो न सुदरो । एवं भुत्ता भोगाणं, परिणामो न सुन्दरो ||४|| [ उत्तरा० श्र० १६ गा० "]