________________
२६८
चतुर्थः पादः
(सूत्र) ध्या-गोझा-गौ ।। ६।। (वृत्ति) अनयोर्यथासङ्ख्यं झा गा इत्यादेशौ भवतः। झाइ। झाअइ। णिज्झाई।
णिज्झाअइ। निपूर्वो दर्शनार्थः। गाइ। गायइ। झाणं। गाणं। (अनु.) (ध्यै आणि गै) यां (धातूं) चे अनुक्रमाने झा आणि गा असे आदेश
होतात. उदा. झाइ... णिज्झाअइ; नि (हा उपसर्ग) पूर्वी असणारा (ध्यै धातु) पहाणे (दर्शन) या अर्थी आहे; गाइ...गाणं.
(सूत्र) ज्ञो जाण-मुणौ ।। ७।। (वृत्ति) जाणाते ॥ण मुण इत्यादेशौ भवतः। जाणइ मुणइ।
बहलाधिकारात्क्वचिद् विकल्पः। जाणिअंणाय। जाणिऊण णाऊण।
जाणणं णाणं । मणइ इति तु मन्यतेः। (अनु.) ज्ञा (जानाति या धातू) ला जाण आणि मुण असे आदेश होतात. उदा.
जाणइ, मुणइ. बहुलचा अधिकार असल्यामुळे क्वचित् विकल्प होतो. उदा. जाणिअं...णाणं. मणइ हे रूप मात्र मन्यते (मन्) (धातू) चे आहे.
(सूत्र) उदो ध्मो धुमा ।। ८॥ (वृत्ति) उदः परस्य ध्मो धातोर्धमा इत्यादेशो भवति। उद्धुमाइ। (अनु.) उद् (या उपसर्गा) पुढील ध्मा या धातूला धुमा असा आदेश होतो. उदा.
उद्घमाइ.
(सूत्र) श्रदो धो दहः ॥ ९॥ (वृत्ति) श्रदः परस्य दधातेर्दह इत्यादेशो भवति। सद्दहइ। सद्दहमाणो जीवो। (अनु.) श्रद् (या अव्यया) च्या पुढील दधाति (धा) धातूला दह असा आदेश
होतो. उदा. सद्दहइ...जीवो.
१ नि+ध्यै ४ ज्ञात
२ ध्यान ५ ज्ञान
३ गान ६ श्रद्धधानः जीवः।
