________________
भासगाहा - ३१२२-३१३०]
पढमो उद्देसो
३९३
तमावज्जइ पच्छित्तं । तत्थ जइ सच्छंदं गच्छह त्ति भणइ तत्थ गंतव्वं जयणाए । जत्थ भोत्तिहं एह तत्थ । “ततिए०” गाहापच्छद्धं । अहवा भणेज्ज - भिक्खं हिंडित्ता मम सकासे भुंजह | 'तीसु वि जयणे' त्ति । उग्गम - उप्पायणएसणाए । अहवा कोइ कम्मघणकक्खडो एत्थ रुंभिऊण चोल्लए आणेऊणं देइ, भणइ - भुंजह । एत्थ भि
-
गाहापच्छद्धं । ताहे अणुसट्ठादि धम्मकहादीहि जइ ट्ठिओ सुंदरं । अह न ठाइ भण्णइ – अम्ह' उग्गमउप्पायणासुद्धं मग्गियव्वं । जइ तारिसं आणेइ, सुंदरं । अह भइ-कओ तुज्झं पुव्वरद्धं आणेयव्वं । ताहे खीर - दधि - तक्क - कुसणाई गेण्हंति । असइ जं अंतपंतं पिण्णागदोसीणं वा गेण्हंति ।
पुव्वं व उवक्खडियं, खीरादी वा अणिच्छे जं दिति ।
कमढग भुत्ते सण्णा, कुरुकुय दुविहेण वि दवेण ॥३१२८ ॥
"
"पुव्वं व० 'गाहा । जं पुव्वसिद्धं अणायाणं संजयाणं तेसिं अट्ठाए पाणयं पिए चेव रे जयणा आणावेंति । अह सो भणइ - न वि अहं एयाणि आलप्पालाणि जाणामि, जं अहं भुंजामि तं भुंजह । तत्र "कमढग० " गाहापच्छद्धं कण्ठ्यम् । 'दुविहेण वि दवेणं' ति अचित्तेण वा सचित्तेण वा । निव्विस्सए त्ति गयं ।
इदाणि जो भत्तपाणं णिवारेइ एस बिइओ । अत्र गाहा -
बिए वि होइ जयणा, भत्ते पाणे अलब्भमाणम्मि । दोसीण तक्क पिंडी, एसणमादीसु जतितव्वं ॥३१२९ ॥
" बिइए वि होइ०" गाहा । भत्तपाणे अलब्धंते तत्थ पुराणसावगं सम्मदिट्ठीहिं अप्पसारियं गेण्हंति । अन्नो वा जो अप्पसारियं अणुकंपाए देइ तत्थ सुद्धं गेण्हंति । तस्सास दोसीणाई गिण्हंति । पच्छा एसणाए जयंति । तस्सासइ -
पुराणादि पण्णवेडं, णिसिं पि गीतत्थें होति गहणं तु । अग्गीतें दिवा गहणं, सुण्णघरे वा इमेहिं वा ॥३१३०॥
"पुराणादि० " गाहा । अस्य पूर्वार्द्धम् । गीतत्थेसु विभासा । 'अगीताणं ५ पच्छद्धं । ते पुराणादी पन्नवितिया देवकुलेसु निवेयणलक्खेणं पोग्गलियं ठवाविज्जंति पच्छा गेण्हंति ।
अस्य व्याख्या -
१. अह ब । २. पिण्याकदोषान्नं इति मलवृ । ३. एमेव इति भाव्यम् ? । ४. सचित्तेण वा नास्ति ब । ५. अग्गीते मुच ।
