________________
१४२ विसेसचुण्णि
[मासकप्पपगयं निइयाइं सुरलोए, भत्तिकयाइं तु भरहमाईहिं। निस्साऽनिस्सकयाई, जहिं आएसो चयसु निस्सं ॥१७७७॥
"निइयाइं सुरलोए०" गाहा । कण्ठ्या । एत्थ भत्तिचेइएसु आएसु अधिकार इत्यर्थः । निस्साए कडं तं न कप्पइ । जत्थ साहूनिस्सा नत्थि तं कप्पति । चेइय त्ति गयं ।
इयाणिं आहाकम्म इति दारं । जीवं उद्दिस्स कडं, कम्मं सो वि य जया उ साहम्मी।
सो वि य तइए भंगे, लिंगादीणं न सेसेसु ॥१७७८॥
"जीवं उद्दिस्स कडं०" गाहा । जीवमुद्दिश्य यत्कृतं सो जइ साहम्मिओ भवति । एत्थ चत्तारि गाहा । लिंगओ साहम्मिओ नो पवयणओ, नो लिंगओ पवयणओ, लिंगओ वि पवयणओ वि । चतुर्थः शून्यः । अत्र तृतीयभंगकृतोऽसाधर्मी । शेषभंगद्वितयं न भवत्याधाकर्म । आह चोयकः-तित्थकरपडिमट्टाए कयं कहं कप्पति ? उच्यते -
संवट्टमेहपुप्फा, सत्थनिमित्तं कया जइ जईणं । न हुलब्भा पडिसिद्धं, किं पुण पडिमट्ठमारद्धं ॥१७७९॥
"संवट्टमेह०" । गाहा । कण्ठ्या । पुनरप्याह-तीर्थकरस्यैवार्थाय यत्कृतं तं साइज्जमाणस्स कहं दोसो न भवति? उच्यते -
तित्थयरनामगोयस्स, खयट्ठा अवि य दाणि साभव्वा । धम्मं कहेइ सत्था, पूर्व वा सेवई तं तु ॥१७८०॥ खीणकसाओ अरिहा, कयकिच्चो अवि य जीयमणुयत्ती । पडिसेवंतो वि अओ, अदोसवं होइ तं पूयं ॥१७८१॥
"तित्थयरनाम०"। ["खीणकसाओ०"] गाहाद्वयं कण्ठ्यम् । साभव्वा इति स्वक्यो भावः स्वभावः यथा आपो द्रवादी, एवं तित्थकर । पुनरप्याह - तीर्थकरार्थाय यत्कृतं तत्प्रथमार्थाय वा तत् केन लक्षणेन यतीनां कल्पते ? अत इदमुच्यते -
साहम्मिओ न सत्था, तस्स कयं तेण कम्पति जईणं । जं पुण पडिमाण कतं, तस्स कहा का अजीवत्ता ॥१७८२॥
"साहम्मिओ न सत्था०" गाहा । कण्ठ्या । नापि लिंगतो नापि प्रवचनतः साधर्मिकस्तीर्थकरः ।
१. प्रतिमार्थाय इति भाव्यम् ? मलवृ ।
