________________
भासगाहा-१७१०-१७२०] पढमो उद्देसो
१२९ “आउत्तो सो०" गाहा । ताहे सो भगवं दवदवस्स आउत्तो समुद्दिसिउं तहा संलिहइ जहा नज्जइ धोयं पिव, पच्छा सो मुहपोत्तियं छोढुं पढंतो अच्छइ । ते आगया पेच्छंति साहू उवसंतं । पच्छा पुच्छंति-कओ एह ? कत्तो भिक्खं गहियं ? भणति-न ताव हिंडामि, किं वेला जाया ? ताहे अन्नमन्नस्स मुहं पलोएति । ताहे धिज्जातिओ भणति-मए दिट्ठो । पलोएह से भायणं । ते भणंति-पेच्छामो । ता भायणं तेण दाइयं । ताहे दट्ठण भणंति-तुमं सि पावो मरुगो त्ति ।
ओभामिओ उ मरुओ, पत्तो साहू जसं च कित्तिं च । पच्छाइआ य दोसा, वण्णो य पभाविओ तहियं ॥१७१६॥ "ओभामिओ उ मरुओ०" गाहा । कण्ठ्या । एए गुणा सुंदरलेवस्स ।
लेवाड विगइ गोरस, कढिए पिंडरस जहन्न उब्भज्जी । एएसिं कायव्वं, अकरणे गुरुगा य आणाई ॥१७१७॥
"लेवाड विगइ०" गाहा । लेवाडा विगईओ । गोरसो य कढियओ। पिंडरसो समुद्दियाइ जहन्नओ लेवाडो 'उब्भज्जी' वियओ सुर पूवियमेगटुं। एएसिं लेवाडाणं कप्पो कायव्वो । न करेइ :: ।४ (चतुर्गुरु) आणाइ विराहणा।
संचयपसंगदोसा, निसिभत्तं लेवकुच्छणमगंधं ।
दव्वविणासुड्ढादी, अवण्ण संसज्जणाऽऽहारे ॥१७१८॥
"संचय०" गाहा । कण्ठ्या । नवरं 'संसज्जणा वा वि' त्ति । गंधेण पाणजाइएहिं संसज्जइ। जम्हा एए दोसा तम्हा -
लेवकडे कायव्वं, परवयणे तिन्नि वार गंतव्वं । एवं अप्पा य परो य, पवयणं होंति चत्ताई ॥१७१९॥ [नि०] "लेवकडे कायव्वं०" गाहा । एईसे इमं वक्खाणं - गोउल विरूवसंखडि, अलंभे साधारणं च सव्वेसिं ।
गहियं संती य तहिं, तक्कुच्छरसादि लग्गट्ठा ॥१७२०॥
"गोउल विरूवं०" गाहा । गोउले दुद्धदहिए नवणीयाणि निसटुं लद्धाइं । अहवा विरूवरूवाए संखडिए उक्कोसं असणादि लब्भेज्ज । ताहे तेहिं साहूहिं दुल्लभं एवं ति काउं साहारणट्ठयाए सव्वभायणाणि भरेत्ता सन्नियट्टा(ट्ट) । ताहे पाणएण विणा उच्चूढलग्गणट्ठयाए न
१. संसज्जाणाऽऽहार मुच । २. आहारस्य गलके विलगनम्, उलूहणं वा तदर्थम्, तन्माभूदित्यर्थः इति मलवृ ।
