________________
उ टीका
R.RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRA
संसार मावन परस्म अट्ठा साहारणाञ्च करेइ कम्म कम्मरमते तस्मउवेयकाले न बन्धवा बन्धवयं उविन्ति ४ संसारं समापन्नः संसारौ जीवः परस्य प्रमादी अर्थ परार्थ परनिमित्त पुत्र मित्र कलत्र स्ववान्धवाद्यर्थ यत्माधारण उभयार्थ' आत्म परनिमित्त यत्कर्म करोति ते मित्र पुत्र कलवादयः खबान्धवास्तस्य पापकर्मकारिण: पुरुषस्य तस्य पापकर्म फलवेदकाले विपाककाले बान्धवतां दुखवंटन भावं न उपयान्ति ४ अत्र अाभौरीवञ्चक कथा क्वापि ग्रामे कोपि वणिक, हट्टे क्रयविक्रय करोति अन्यदा एका आभीरीत? आगता तया भणितं भी रूपकद्दयस्य मेरुतन्देहि तेनोक्त अर्पयामि अर्पितं तया रूपकइय' तेन वणिजा एकस्यैव रूपकस्य रुतं वारद्वयन्तो लयित्वा अपितं सा जानाति ममरूपकद्दयस्य रुतं दत्त वञ्चिता च सात स्याङ्गतायां सचिन्तयति एष रूपको मया मुधालयः ततोहमेव उपभुञ्जामि तस्य रूपकस्य तखण्डादि लात्वा स्वरहे विसर्जितं भार्यायाः कथापितं अद्य घृतपूरा कुर्थात् तया वृतपूराः कृता तावता तदृहे समित्रो जामाता समायातः तस्य व तया त पूराः परिवेषिताः समि वेण तेन भक्षिताः गत: समित्री जामाता वणिक् गृहे समायातः सानं कृत्वा भोजनार्थ मुपविष्टः तया स्वाभाविकमेव भोजनं परिवेषितं वणिग् वदति कथं न कता घतपूराः तया उक्त कृताः प्ररमागन्तुकेन स मित्रेण जामात्रा भक्षिताः स चिन्तयति मया सावराको अभीरौ यञ्चिता परार्थ मैवाय मात्मा पापेन संयोजितः एवं चिन्तयन्नेवासौ शरीर चिन्तार्थ बहिर्गतः तदानीं ग्रोभावर्तते स मध्याह्नवेलायां कत शरीरचिन्ता एकस्य वृक्षस्याधस्तात् विश्वामार्थ मुपविष्टः तेन मार्गेण गच्छन्त साधु दृष्टवान् वणिगुवाच भो साधो विश्वाम्यतां साधुनोक्त भौघ्रं मया स्वकार्ये गन्तव्य वणिजा उक्त भगवान् कोपि परकायें गच्छति साधुः प्राह यथा त्वं खजनार्थ क्लिश्यसि अनेन एकैनैव वचने सबुद्धः प्राह भगवन् यूयंक तिष्ठय साधुना भणितं उद्याने स साधुना समं तत्रगतः तन्मुखाडर्म माकर्ण्य भणति भगवन्नहं प्रव्रजिष्यामि नवरं खजनमापृच्छामि गता निजग्टहे बान्ध
राय धनपतसिंह बाहादुर का आसं ०3०१४मा भाग
