________________
(૪૧૩ )
ગજ ચઢયે કેવલ ન હેાવે વીરા ઉતરે ગજથી વિનીત
સુણી વચન મનમાંહિ ચિતે જી ુએહુ ન ભાખે
ગજ અભિમાન કહ્યો અવચનમાં તે ચારિત્ર સાલન રાખે ઝા ઘર મૂકયુ. પણ એ નવી મૂકયા એહુ કરે ગુણઘાત ધ્રુમ તજી માનરે ચરણ ઉપાડે એ લહે કેવલ સાક્ષાત્ ભેટયા તાત પ્રદિક્ષણ દેઈ વદી પરખડે મેહા અવર જે સાધુ આવિને વઢે જેમા તે કિમ હાય હેઠા સયમ પાલી શિવસુખ લેવા અષ્ટાપદ ગિરી ચઢીયા એકણી સમયે એક શત અહમાં સિદ્ધિ અનત સુખ ગઢીયા ધનધન ઋષભવશ રયણાયર તરીયા મહુ ભવ દરિયાં જ્ઞાનવિમલ ગુણ સુયશ મહેાય સપનૢ સુખ અનુસરિયા ॥ ૬ ॥
કૃત્તિ.
॥યા
અથ ઈરિયાવિહીકુલકની સજ્ઝાય, ઢાલ એકવીસાની.
મન શુદ્ધિરે ઈરિયાવહ વિ પિંડકમા ચારાથી લખરે જીવયેાનિ સાથે ખમેા કરો મૈત્રીને સમતા રસામાંહિ રમે ચઉ ગતીમાંરે જીમ ભવિયાં તુમે નહિ સમા છુટક:—નવિભ્રમે જિમ સૌંસાર માંહિ સકલ મુખને અનુસરો મિચ્છામિ દુકકડ દે, પ્રણિપરે સુગુરૂ વયણાં ચિતધરા ભુઅે જલ જલણને વાયુ' પુહુમવણપ એ પાંચે થાવરા વીસ ભેદ પજ્જ અપજ્જ કહે મુર્હુમ તિમવલી આયરા ।। વણ પ્રત્યેકરે પજ' અપર દુવીસએ બિ તિ ચઉ પુજ્જરે અપજ્જ છકક અડવીસી એ જલ' થલર ખયરે ઉપર ભુજપસિપ્ટ એ
