________________
(૩૦) ચાખડી વાણહા નવિ ત્યજે તેમ મન જલપાનજી વળી જલગ્રહણવર્ષાદિકે, એમ રાશી પ્રમાણજી. II ૧૧ ,
મૂકે
ભવિ જાણ એમ ઉત્કૃષ્ટ બેલે નવિ કરે આશાતના,
તબેલ પાનને શયન ભેજન થુંક મિથુનકામના; જવ૮ વાણહ લધુ વડી નીતિ વાત નિર્ગમાદિક તણી જઘન્યથી તનુવસમેલા દશઆશાતન એ ભણું | ૧૨ / દુગચાલીશ(૪૨) આશાતના, મધ્યથી ટલે તેજી; અવિનયી અવરતણ વાદીશું,ન ધરે તેહશું નેહછ | ૧૩
વળી નેહ ન ધરે પ્રત્યેનીકળું દેવદ્રવ્ય વિનાશકા,
ઈણિપરે બહુવિધ ભક્તિજિનની સિદ્ધસુખની આશિકા; જિનરાજસિરીખી જનપ્રતિમા નિશક્તિ મને જે ધરે,
શ્રીકાનવિમલપ્રભાવ મહિમા અધિક તસ જગે વિસ્તરે છે. ૧૪
અથ શ્રીપાંત્રીશવાણુગુણગર્ભિતસાધારણજિન સ્તવન,
દેશી–નાયકાની. જિનવાણી પ્રાણી સુણે લાલ, આણું મન ઉલ્લાસ હિતઆણી એહ સમાણી કે નહીરે લાલ, અધરિત સવિ મીઠાસ ગુણખાણી.
-
| જિ૦ | ૧ | પાર ન એહને પામીરે લાલ, જસ ગુણના સમુદાય ભવિપ્રાણી, તેણે પણ પાંત્રીશથી લાલ, વચનાતિશય કહાય ભવિ.
જિ૨ | સંસ્કૃતવંત અદ્ધમાગધીરે લાલ, ભાષાના સંસ્કાર ભવિ૦ સ્વર ઉદાત્તપણે હુવેરે લાલ, મિશ્રિત સવિ ઉપચાર ભવિ.
| જિ૦ | ૩ | મેઘગંભીરપરે વનિરે લાલ, પછિદા અતિ હોય ભવિ. દક્ષિણ સરસપણે ઘણું લાલ, રાગ સકલ રસ જેય ભવિ૦
I જિ. || ૪ in
