________________
જેમ કોઈ મેમાન જ ઘરે આવીયું, તેને જાતાં શી વારો રે? તિમ ઊઠી ઓચિંતુ ચાલવું, જુએ ન નક્ષત્ર તિથિ વારો રે. મમ ૨૩ ઘરનાં કામ તો સર્વ અધવચ રહ્યાં, કોઈનલે દુઃખ વહેંચાય રે. તું ભલામણ દેતો હતો મહેલની, પણ પરભવ શું થાય રે? મમ ૨૪ વાલેશ્વર વિના એક જ ઘડી, નવિ સોહાતું લગારો રે, તે વિના જનમારો વહી ગયો, નહિ કાગળ સમાચારો રે. મમ ૨૫ તેણે કારણ શેઠજી ડરો પાપથી, અંતર કરીને વિચારો રે, સુધી ધર્મકરણી સમાચારો, તો તરશો એ સંસારો રે. મમ ૨૬ વળી પણ શેઠે પ્રશ્ન જ પૂછીયો, હું, મુજ પુત્ર રમાડું રે, ત્યાંય પણ તમે હસવું કર્યું, મુજ મન તેથી ભમાવું રે. મમ ૨૭ મુનિ કહે તે તુજ સ્ત્રીનો જાર છે, તે તારે હાથે માર્યો રે, તે વેર લેવા તુજ કુળ આવીયો, હવે સાંભળ તેનો વિચારો રે. મમ ૨૮ ઝેર દેઈ તુજ નારીને મારશે, વરતશે ભૂંડે આચાર રે, નાણું ખોશે વ્યસની અતિ ઘણો, મૂરખ બહુ અવિચારે રે. મમ ૨૯ મોટો થાશે ને હેલ જ વેચશે, નહિ રહેવા દે કાંય રે, પેશાબ તું પીતો હતો તેહનો, તેણે મુજ હસવું થાય રે. મમ ૩૦ વળી શેઠે ત્રીજો પ્રશ્ન પૂછયો, જે બોકડાનો દગંત રે, ત્યાં શું કારણ તમે હસવું કર્યું? તે ભાખો ભગવંત રે. મમ ૩૧ મુનિ કહે કૂડકપટ પ્રભાવથી, વળી કૂડા તોલા ને માપ રે, તે પાપથી રે તિર્યંચ ઊપજે, જૂઠ માયાને પ્રતાપ રે. મમ ૩ર એક દિન શેઠ બેઠોતો દુકાનમાં, ત્યાં આવ્યો ચંડાલ રે, રૂત લેવાને નાણો આપીયો, કેળવે કપટ અપાર રે. મમ ૩૩ કપટ કેળવી રૂત ઓછો કીધો, ખાઈ ગયો દોય સારો રે, ઘેર જઈ તેણે રૂત જ તોલીયો, થયો કદાગ્રહ અપારો રે. મમ ૩૪ કલેશ થયો પણ પાછો નવિ દીયો, દેણું રહી ગયું તામ રે, મરીને તુજ બાપ જ થયો બોકડો, મારવા લઈ જાય ઠામ રે. મમ ૩૫ તે લઈ જાતાં દુકાને જ આવીયો, તુજ બાપ જ તેણી વારો રે, જાતિસ્મરણ દેખી ઉપર્યું, પેઠો દુકાન મોઝારો રે. મમ ૩૬
૧૩૮ ૭ જ્ઞાનવિમલ સાયસંગ્રહ
