________________
લોભના વશથી રે તું ન લઈ શક્યો, મેષ ઊતરતાં તિવારો રે, આંસુ ચોધારાં રે તેને પડ્યા, આવ્યો ક્રોધ અપારો રે. મમ ૩૭ તવ તે શેઠ જ પાધરો ઊઠીયો, જ્યાં ચાંડાલ ત્યાં આય રે, કહે મુજને તું દેને બોકડો, તે કહે રહ્યો આ રંધાય રે. મમ ૩૮ દેવા માંડ્યો ત્યારે નવિ લીધો, તેને મેં મારી નાંખ્યો રે, ભાંગે પગલે તે પાછો વળ્યો, પૂછે મુનિને તે દાખો રે. મમ ૩૯ મુજ તાત પ્રભુ કઈ ગતિ સંચર્યો, તવ મુનિવર કહે તામ રે, રૂદ્રધ્યાન આવ્યો તુજ ઉપરે, તેણે પેલી નરકે ઠામ રે. મમ ૪૦ નરકે ગયો તે દુઃખ બહુ અનુભવે, કપટતણે પ્રભાવે રે; એમ સુણી રે નાગદત્ત ધ્રુજીયો, મનમાં તે પસ્તાવે રે. મમ ૪૧ તવ તે મુનિવરને કહે શેઠીયો, સાત દિવસ મુજ આય રે; હવે હું ધર્મ જ શી રીતે કરું ? મુનિ કહે મત પસ્તાય રે. મમ ૪૨ એક દિવસનું ચારિત્ર સુખ દીયે, લહે સુર-સંપદ સાર રે; જેવાં ભાવ તેવા ફળ નીપજે, નહિ કર ચિંતા લગાર રે. મમ ૪૩ એમ સુણીને નાગદત્ત શેઠજી, લેવે ચારિત્ર સાર રે, એહ પરિગ્રહ સઘળો અસાર છે, મૂકતાં ન કરી વાર રે. મમ ૪૪ ચાર દિવસ તેણે ચારિત્ર પાલીયું, ત્રણ દિન કર્યો સંથારો રે, સાતમે દિવસે કપાલમાં શૂલ થયું, કરે આરાધન સારો રે. મમ ૪૫ શરણાં લેતાં કરી પૂરું આયખું, રહી શુભ ધ્યાન મઝારો રે. સુધમાં દેવલોકે ઉપજ્યો, સુખ વિલસે શ્રીકારો રે. મમ ૪૬ એમ જાણીને ધર્મ જ આદરો, તો સુખ પામો અપારો રે, જ્ઞાનવિમલસૂરિ ગુરુ એમ કહે, ધર્મે જય જયકારો ૨. મમ ૪૭
પદ્મનાભસજાની સઝય પદ્માવતી સમ પદ્મપુરીનો પદ્મનાભનૃપ રાઈ, પુષ્કરમણ ઉદ્યાને પોંહતો પ્રમદપરિકર સાઈ, રૂડે રૂપે રે પય પ્રણમે મુનિવરતણાં, રૂડે રૂપે રે મુનિવર મહિમાવંત રે, રૂડે રૂપે રે સુધા સંયમવંત રે. ૧
જ્ઞાનવિમલ સઝયસંગ્રહ ૦ ૧૩૯
