________________
૧૫૨
યુવરાજ, રાજા, યતિ, ગૃહસ્થી આદિના વિપરીત જ સ્વરૂપથી ઉલ્લેખ કર્યા છે જે સર્વથા ઉપેક્ષણીય છે.
પેજ નં ૧૧૧ થી ૧૧૪ સુધીમાં સાધુના મડદાને બહુમાન નામના પ્રકરણમાં પણ પ્રથમ (યદ્વા-તદ્વા) જેમ તેમ લખીને પછી પાછળથી લખે છે કે તે મડદાનો થોડા સમય પહેલા એક ઉચ્ચ આત્માથી સંબંધ રહેલો હતો તે આત્માનો જ બહુમાનના કારણે શરીરથી તે નીકળી ગયા બાદ પણ મદડાનું બહુમાન થાય છે. અહીયાં વાચક વર્ગે વિચારવું જોઈએ કે કેવી ચાલાકીથી સ્વયંનો બચાવ કરે છે જીવ નીકળી ગયા બાદ મડદાનું માન કહી શકાય છે તેમાં ચેતન હતું, ત્યારે હતું, હમણાં શું ? આ એક જુઠો બચાવ અને ચાલાકી જ છે કે અન્ય બીજું. ખાય છે જડ, પીવે છે જડ, સુવે છે જડ વસ્તુમાં, રૂદન કરે છે જડની પાછળ અને કહે છે કે અમો જડને નથી માનતા માત્ર મૂર્ખતા છે કે બીજું કંઈ ? યાદ રાખજો ભાવનિક્ષેપ દ્રવ્યાદિથી વિહીન બની શકતું નથી. શું વસ્તુ સ્વયંના સ્વરૂપ સિવાય રહી શકે છે ? ભાવથી વંદનના સમયમાં પણ નામ દ્રવ્ય સ્થાપના વંદનીય થઈ જાય છે એટલે તીર્થપતિના દ્રવ્યનિક્ષેપ હંમેશા વંદનીય છે ફક્ત અજ્ઞાની લોકોનું આ કથન છે કે તીર્થંકરોના પણ ફક્ત ભાવ જ વંદનીય છે પરંતુ આ ખરેખર જુઠ્ઠુ છે. પ્રભુના ચારેય નિક્ષેપા વંદનીય હોવા એ શાસ્રસિદ્ધ છે.
