________________
આત્માનુશાસન
૧૭૫ મતિમાન પોતે પણ ડરે ના, પતન તપથી જો થતાં. ૧૬૬ તપથી બને અતિ શુદ્ધ નિષે, દુરાચાર સમસ્ત તો; તેવા તપને નીચ કોઈ મલિન કરતા વ્યસ્ત તો. ૧૬૭ છે સેંકડો કૌતુક આ ત્રણ લોકમાં જોતાં મળે, આ બે અતિ વિસ્મય કરે અત્યંત અમને આ સ્થળે; અમૃત પીને પણ વમી દે પુણ્યને જે ત્યાગતા, સંયમનિધિને પામી તજતા, વિષયભીખને માગતા. ૧૬૮ બહુ બાહ્ય આરંભાદિ શત્રુ તે હણી મુનિ તું થયો, તેથી સ્વશક્તિ તે વધારી, દુઃખહેતુ ના રહ્યો; અંતર અરિ હણવા ચહે, કર આત્મરક્ષા વૃત્તિમાં, ધર સાવધાની શયન ભોજન યાન સ્થાન પ્રવૃત્તિમાં. ૧૬૯ જે અનેકાન્ત સ્વરૂપ અર્થો-ફૂલ ફળ-ભારે નમું, જે વચન-પત્રો, વિપુલનય શાખા ઘણીથી બહુ વધ્યું; અતિ ઊંચું, મતિ સમ્યક અને વિસ્તૃત-મૂળે સ્થિર જે, શ્રુતસ્કન્ધ તરુ પર મનકપિને, પ્રાજ્ઞ! નિત્ય રમાવજે. ૧૭૦ આ વિશ્વ આદિ અંત વિરહિત, વિશ્વવિદ્ વિચારતા; તદ્ અતદ્રૂપ સંપ્રાપ્ત દ્રવ્યો નાશ કદી ના પામતાં. ૧૭૧ એક જ સમે ઉત્પાદ વ્યય ધ્રુવતા પદાર્થે સિદ્ધ છે; આ એ જ છે વળી અન્ય, પ્રતીતિ એકમાં જ પ્રસિદ્ધ છે. ૧૭૨ નહિ દ્રવ્ય નિત્ય અનિત્ય કેવળ, બોધમાત્ર જ પણ નહીં, નહિ શૂન્ય પણ, કારણ અબાધિત પ્રતિભાસ તથા નહીં; દ્રવ્યો પ્રતિક્ષણ તદ્ અતદ્ સ્વરૂપી સ્વભાવ સહિત છે,
જ્યમાં એક તેમ બધાંય દ્રવ્યો, આદિ અંત રહિત છે. ૧૭૩ રે! જ્ઞાન આત્મસ્વભાવ છે, તે પ્રાપ્તિને મુક્તિ કહો; તો ભાવના નિજ જ્ઞાનની ભાવો યદિ મુક્તિ ચહો. ૧૭૪
