________________
૧૬૦
આત્માનુશાસન વસ્તુ સ્વરૂપ યથાર્થ જાણ્યા વિણ કરી સુખ કલ્પના, આસક્તિ ઈષ્યનિષ્ટથી, શી વ્યર્થ કાળની લેપના?
જ્યાં સુધી જ્વાળા ભીષણ, નિર્દય કાળ જઠરાગ્નિ તને, બાળી કરે ના ભસ્મ ત્યાં લગી શાંતિ અંતર સાધ ને. ૪૮ રા કર્મવશ આશાનદી પ્રેરિત આવ્યો બહુ દૂરે, જાણે ન શું? તેને તરી જાવા સમર્થ તું હિ ખરે; રે! સ્વવશ થઈ, ઝટ જા તરી, નહિ તો ભવાબ્ધિ ભીષણમાં, એ દુષ્ટ અન્તક-મગર-મુખમાં, સાસ થાશે અન્તમાં. ૪૯ વિષયીજને જે ભોગવી, ત્યાગ્યા વિષય વિરતિ ધરી, તે એઠ ચાહે, ગ્લાનિ વિણ તું, ગણી અપૂર્વ, સ્પૃહા કરી; હે જીવ! શાંતિ ના તને, જ્યાં લગી દુરાશા એ ખરે, અઘસમૂહ વીર અરિચયૂ જયધ્વજા એ જો ના હરે. ૫૦ રે! ભાવિભવનાં સુખ ગુમાવી, સર્પ સમ ભોગો ચહ્યા! પોતે મરીને પણ બધાં હણવા, તજી ભય ને દયા; રે! સાધુનિદિત સર્વ કરવા, હતમતિ ધિક કામના! જે કામ ક્રોધ મહામહે અતિ મસ્ત શું ન કરે જનાર ૫૧ જે દિવસ આવતી કાલ છે, ગઈ કાલ તેહિ જ દિન બને, સ્થિર વસ્તુ જગમાં કો નહીં, સૌ કાળ વાયુ નિકંદને; ભાતા! તજીને ભાત્તિ તું ક્યમ નયન ખોલી ના જુએ! કે જેથી ભોગેચ્છા વડે બંધાઈ ભમતો ભવભવે. પર દુઃખો સહ્યાં સંસારમાં નરકાદિનાં જે ફરી ફરી, તેની સ્મૃતિ પણ ત્રાસ દે, તેથી અધિક સ્મર તું જરી; નિર્ધન સ્થિતિમાં યુવતી જનનાં કામબાણ કટાક્ષથી, હિમદગ્ધ મૃદુ તરુવર્ બળી, દુઃખ તે સહ્યાં પ્રત્યક્ષથી. ૫૩ ઉત્પન છું, તન મલિન તું, છું ક્રોધ રાગાદિરતો, દુશ્ચરિત્રી તું, આધિ વ્યાધિ સહિત, આતમ વંચતો;
'વા
આ જ
ના
