________________
आगम
(४०)
प्रत
सूत्रांक
[-]
दीप
अनुक्रम
[-]
श्रीआव श्यकमल
य० वृत्तौ
उपोद्घाते
॥ ४५९ ॥
आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (निर्युक्तिः + वृत्तिः) भाग-४
अध्ययनं [१], निर्युक्तिः [८४४], वि० भा० गाथा [-], भाष्यं [१५०...], मूलं [- /गाथा - ] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित.. आगमसूत्र -[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक" निर्युक्ति एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्तिः
से सुइपहदूमणं जायं, भणइ-मए दुक्खिते को मन्ने सुहितो जो एवं गंधवेण रमइत्ति ?, एवं गणियाए हिरण जणेण कहियं सा आगया, पायवडिया राय पसन्नचंदं विनवे देव ! निमित्तसंदेसो मे जातो जो तावसरूवो तरुणो अमुगदि वसे अमुगवेलाए गिहं आगच्छेजा तस्स तस्समयमेव दारियं देजासि, सो उत्तमपुरिसो, तं संसिया विउलसोक्खभागिणी होहित, सो व जहा भणिओ निमित्तिणा अज्ज मे गिहमागतो, तं च संदेसं पमाणं करेंतीए दत्ता से मया दारिया, तन्निमित्तं ऊसवो, न याणं पुण कुमारं पणङ्कं एत्थ मे अवराहं मरिसेहत्ति, रण्णा संदिट्ठा मणुस्सा, जेहिं आरामे कुमारो दिट्ठपुबो तेहिं गएहिं पञ्चभिन्नातो, निवेदितं रण्णो पियं, ततो राया सयमेव गणियाघरं गतो, दिडो कुमारो चंदोब सोमलेसो, ततो परमपीइमुवहंतेण बहुसहितो सहिमाणीतो, सरिसकुलरूवजोबणगुणाण य रायकण्णाण पाणिं गाहितो, कयरज्जसंवि| भागो य जहासुहमभिरमइ, रहिगो य चोरदत्तं दवं विक्किणंतो रायपुरिसेहिं घोरोत्ति गहितो, वक्कलचीरिणा मोइतो पसनचंदविदितं सोमचंदोऽवि रायरिसी आसमे कुमारं अपरसमाणो सोगसागरावडितो जातो, ततो पसन्न चंदसंपे सिएहिं पुरिसेहिं अम्हेहिं वकलचीरी पोयणपुरे रायसमीचे दिट्ठोत्ति निवेदितेहिं कवि संठवितो, तहावि निच्चमेव पुत्तमणुसंभरंतो अंधो जातो, रिसीहिं साणुकंपेहिं कयफलसंविभागो तत्थेव आसमे निवसर, गएसु व बारससु संवच्छरे अडरते पडिबुद्धो पियरं चिंतेडमारद्धो-किह मन्ने तातो मया निम्घिणेण विरहितो अच्छछ ? इति पिउदंसणसमूसुगो पभाए पसन्नचंदसमीवं गंतूण विष्णवेइ-देव ! विसज्जेह मं उक्कंठितो तायस्स, तेण भणियं-समगं वच्चामो, गया आसमपयं, निवेइयं रिसिणो- पसन्न - चंदो पणमइत्ति, चलणोवगतो य अणेण पाणिणा परामडो, पुत्त ! निरामतोसित्ति ?, वक्कलचीरी पुणो अवयासितो, चिरका
Pur Private & Personal Use Only
~40~
अनुभवे
वल्कलवीरी
॥ ४५९॥
+brary