________________
आगम
(४०)
आवश्यक'- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्तिः ) भाग-४ अध्ययनं [२], नियुक्ति: [१०६८], विभागाथा H, भाष्यं [१९६], मूलं [१] / गाथा -] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक नियुक्ति एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
सूत्रांक
SAKASCACRACK
[१]
+
दीप अनुक्रम [२]
नेच्छन्ति-न बहु मन्यन्ते, यच्चोक्तं-'द्रव्यस्तवे क्रियमाणे वित्तपरित्यागात् शुभ एवाध्यवसाय' इत्यादि, तदपि यत्किचित्, व्यभिचारात्, कस्यचिदल्पसत्त्वस्य अविवेकिनो वा शुभाध्यवसायानुपपत्तेः, दृश्यते यश-कीर्त्याद्यर्थमपि सरवानां द्रव्यस्सवे प्रवृत्तिः, शुभाध्यवसायभावे तु स एव भावस्तवः, इतरस्तु तत्कारणत्वेनाप्रधानमिति, तथा भावस्तव एव सति | तत्त्वतस्तीर्थस्योन्नतिकरणं, भावस्तववतः सम्यगमरादिभिरपि पूज्यत्वात् , तमेव च दृष्ट्वा क्रियमाणमन्ये सुतरां प्रतिबुद्ध्यंते इति स्वपरानुग्रहोऽपीहेवेति गाथाद्वयभावार्थः॥ आह-ययेवं किमयं द्रव्यस्तव एकान्ततो हेय एव वर्तते ?, आहोश्चिदुपादेयोऽपीति !, उच्यते, साधूनां हेय एव, श्रावकाणामुपादेयोऽपि, तथा चाहअकसिणपवत्तगाणं विरयाविरयाण एस खलु जुत्तो। संसारपयणुकरणो दवथओ कूवदिढतो॥१९६ ॥ (भा.) | अकृत्स्नं, संयममिति सामथ्यात् गम्यते, प्रवत्तेयन्तीत्यकृत्रप्रवर्तकारतेषां, विरताविरतानां श्रावकाणामेष-द्रव्यस्तवः। खलु युक्त एव, खलुशन्दस्यावधारणार्थत्वात्, किंकृदयमित्याह-संसारमतनुकरणः, संसारक्षयकारक इति भावः, आह-यः। प्रकृत्यैवासुन्दरः स कथं श्रावकाणामपि युक्तः, उच्यते, अत्र कूपदृष्टान्तः, जहा नवनगराइसंनिवेसे केई पभूतजला-| भावतो तण्हादिपरिगया तदपनोदार्थ कूपं खणंति, तेसिं च जइवि तण्हाइया बहुंति महियाकद्दमादीहि य मलिणिजंति तहावि तदुब्भवेणं चेव पाणीएणं तेसिं ते तिहाइया सो य मलो पुषगो य फिट्टा, सेसकालं च ते तदने य लोगा सुह-|
भागिणो य भवन्ति, एवं दवत्थए जइवि असंजमो तहावि ततो चेव सा परिणामवुही भवति जा असंजमोवज्जियं अन्नं पाच निरवसेसं खति, तम्हा विरताविरतेहिं एस दपत्थओ कायद्यो, सुभाणुबंधी पभूयतरनिजराफलो यत्ति, उक्तः स्तवः।
CRER
SMEncator
~303
