________________
आगम
(४०)
“आवश्यक- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्तिः ) भाग-३ अध्ययनं [-], नियुक्ति: [७८२-७८३], विभा गाथा [२३६५], भाष्यं [१२९], मूलं -/गाथा-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४०], मूलसूत्र-[१] "आवश्यक' नियुक्ति: एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत सूत्रांक
येनोकं देवोऽहमिति तत्रापि किं न सन्देहः !, स किं देवो वा अदेवो वेति, अथ स स्वयमेवाचकथत् अहं देवस्तथा द्रा देवरूपं साक्षात् तस्योपलब्धमतो न तत्र सन्देहो, यद्येवं तहिं ये स्वयं वदन्ति वयं साधवः साधुसमाचारं च परिपूर्ण
मरक्तद्विष्टमनसः कुर्वाणाः साक्षादुपलभ्यन्ते तेषु का सन्देहो येन यूयं परस्परं न वन्दध्ये, अपिच-साधुवचनमेव *
सत्यतया प्रतिपत्तुं युक्त, न देववचनं, देवो हि क्रीडाद्यर्थमन्यथापि भाषमाणः सम्भवति, न साधषः, तेषामरकद्विष्टतया 31 दाविपरीतार्थकथनप्रवृत्तेरसम्भवात्, अन्यञ्च-यदि प्रत्यक्षेष्वपि यतिषु भवतां सन्देहः तर्हि परोक्षेषु जीवादिषु सूक्ष्मव्यव
हितविप्रकृष्टेषु सुतरामसौ भविष्यति, ततः सम्यक्त्वस्याप्यभावः, अथ मन्येथा जिनवचनान्न तत्र सन्देहस्तहि तदेव जिन४ वचनं श्रमणपरिज्ञानेऽपि समानं, तथा च भगवदचनम्-"आलएण विहारेणं, ठाणा चंकमणेण य । सक्को सुविहिओ। दनाउं, भासावेणइएण य ॥१॥" (आव. ११६० नि.) तस्माद्वन्दनीया एव यतयः, किश्व-यथा जिनप्रतिमां जिनगुण
रहितामपि जानन्तो भवन्तः परिणामविशुद्धार्थ वन्दन्ते तथा किं न श्रमणमपि !, उकं चं-"जह वा जिणिदपडिमं | जिणगुणरहियपि जाणमाणावि । परिणामविसुद्धत्थं वंदह तह किं न साहुपि ? ॥१॥" (वि. २३६५) अथ श्रमणाहै नामसंयतरूपधारिणां वन्दने तद्गतपापानुमतिप्रसङ्गोऽतस्तद्वन्दनप्रतिषेधः, प्रतिमायां तूक्तदोपाभावाद् वन्दनमिति, तद-||
युक्तं, प्रतिमायामपि तथाविधभोगाऽथिव्यन्तराधिष्ठितायां वन्दने तद्गतपापानुमतिप्रसङ्गस्य दुर्निवारत्वात् , अथ | 2 भवतु प्रतिमा व्यन्तराधिष्ठिता तथापि तां जिनबुझ्या विशुद्धचित्तो नमस्यन्नदोषभाग भवति, परिणामस्य विशुद्धत्वात् , परिणाम एव च निश्चयतः प्रमाणम्, यत उक्तम्-“परमरहस्समिसीणं समत्वमणि पिडगझरियसाराणं । परिणामियं
दीप अनुक्रम
Janic
M
ainalibrary.org
~229
