________________
आगम
(४०)
“आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्तिः) भाग-२ अध्ययनं H, नियुक्ति: [३४३-३४५], विभा गाथा H, भाष्यं [४...], मूलं [- /गाथा-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-[४०], मूलसूत्र-[१] “आवश्यक नियुक्ति: एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
-+9194k
सत्रांक
दीप अनुक्रम
संलावणति !, एस परमत्थो, तं सोऊण अम्मघाई मर्म भणति-पुत्ति ! मुह ते कहियं, एवं पुण पुषमवचरिय पडिलिहिजउ, ततोऽहं हेडावेहामि, सोय ललियंगतो जइ मणुस्सेसु आयातो होहिइ तो सचरियं दहण जाई सुमरिहिइ, तेण *य सह निवुया विसयमुहमणुभवेसु, ततो सजितो पडो, ततो विविहवण्णाहिं वट्टिगाहिंदोहिंवि जणीहिं पढम तत्व
नंदिग्गामो लिहितो, ततो अंबरतिलगगिरिवरसंसियकुसुमियासोअतरुतलसग्निसन्ना गुरवो देवमेहुणगं च बंदणागयं
ईसाणो कप्पो सिरिप्पमं विमाणं सदेवमिहुणं महाबलो राया सयंबुद्धसंभिन्नसोयसहितो निनामिया य तवसोसियसरीरा *सबस्थ ललियंगयसयंपभाणं नामाणि लिहियाणि, ततो निष्फन्ने पडे धाती पट्टगं गहेऊण धायइसंडदीवं वच्चामिति
गयणण उप्पइया, खणेण य नियत्ता, पुच्छिया मया-कीस अम्मो लहु नियत्तासि,सा भणइ-पुत्ति! सुण कारणं, इह अम्ह
सामिणो तव पिऊणो वरिसवद्धावणनिमित्तं विजयवासिणो बहुगारायाणो समागया तं जइ इहेव तव हिययदइतो होहिइ तो है लभयेति चिंतिऊण नियत्ता, जइ पुण न होहिइ तो परिमग्गणं करेस्सामित्तिचिन्तिऊगाऽऽगया, मया भणिया-मुटु कयंति, साततो बीयदिवसे पडं गहाय अवरण्हे आगया, पसन्नमुही भणइ-पुत्ति । निव्वुया होहि, दिवो मया ते ललियंगतो,
पुच्छिया मया-अम्मो! साहसु कहति !, सा भणति-पुत्ति ! मया रायमग्गे पसारितो पडो, तं पड़ केइ आलिक्खकुसला आगमं पमाणं करेंता पसंसंति, जे अकुसला ते वण्णरूवाईणि पसंसंति, तस्थ दुम्मरिसणरायसुतो दुईतो | कुमारो सपरिवारो मागतो, सो मुहुत्तमेतं पासिऊण मुच्छितो पडितो, खणेण आसत्थो, मणुस्सेहिं पुच्छितोसामि ! किं मुच्छितो, सो भणइ-नियचरियं पडयलिहियं दद्दण जाती मए सुमरिया, अहं ललियंगतो देवो
Ranieysanelibrary.orm
~171