________________
પત્રાંક-૭૦૬
૨૬૭
ગ્રંથ ગ્રંથોમેં યહ બાત કહી હૈ. કિ યદિ સચ્ચા જ્ઞાન હોવે તો યે જો કામ, ક્રોધ, તૃષ્ણા આદિ પ્રકૃતિગત દોષ હૈ, ઉસકા નાશ હો જાતા હૈ. નિર્મૂલ હોવે હી હોવે, જ્ઞાન હોવે તો. ઔર જ્ઞાન હોને કી દિશામાં મુમુક્ષુજીવ પ્રયાસ કરે તો ઉસકો ભી માલુમ પડતા હૈ કિ મેરી જો પ્રકૃતિ થી ઉસ પ્રકૃતિમેં ઇતના ફર્ક પડા હૈ. કચોંકિ પહલા પ્રહાર પ્રકૃતિ પર હોતા હૈ. ઇસ Line મેં આનેવાલે કો સબસે પહલા જો કોઈ ફરક પડતા હૈ વહ અપની પ્રકૃતિકે દોષ પર પડતા હૈ. ઔર ઉસકો પતા ભી ચલતા હૈ કિ મેરી પ્રકૃતિ જિતની તીવ્ર રસસે પ્રવર્તિત હોતી થી ઉતની અબ નહીં હોતી હૈ. ફિર ભી ઉસમેં સંતોષ નહીં હૈ, સંતોષ લેનેકા સવાલ ભી નહીં હૈ. લેકિન યહ બાત ઉસકો સ્વયંકો ભી સમજમેં આતી હૈ. તબ ઉસકો ઐસા લગતા હૈ કિ મેરા ઇસ Line મેં જો ગમન હોતા હૈ યા વિકાસ હોતા હૈ વહ ઠીક હો રહા હૈ. યા ઐસે હી મુજે આગે બઢના ચાહિયે. મૈં સહી રાસ્તે પર હૂં ઇસકી પ્રતીતિ ઉસકો આતી હૈ, વિશ્વાસ આતા હૈ. અગર પ્રકૃતિકે દોષનેં ફર્ક પડતા હૈ તો. ઔર જ્ઞાન હોનેપર તો ઉસકા નિર્મૂલપના યાનિ નાશ હો જાતે હૈં, યહ સત્ય હૈ.
તથાપિ ઉન વચનોંકા ઐસા પરમાર્થ નહીં હૈ કિ જ્ઞાન હોનેસે પહલે વે મંદ ન પડે યા કમ ન હોં.’ ઐસા કભી નહીં લેના કિ જ્ઞાનીકો યહ નિર્મૂલ હોતા હૈ. હમ તો જ્ઞાની હુએ નહીં, હમકો તો જ્ઞાન પ્રગટ હુઆ નહીં હૈ, ઇસલિયે હમકો તો દોષ હોવે હી હોવે. હમારા પ્રકૃતિગત દોષ રહેગા. ક્યા કરેં ? ક્યા બચાવ કરતા હૈ ? કિ યે તો મેરી પ્રકૃતિ હૈ. ઇસકે લિયે મેં કયા કરું ? મેરી તો પ્રકૃતિ હી ઐસી હૈ. ઇસકે લિયે મૈં ક્યા કરું ? યહ બાત મુમુક્ષુઓં કો નહીં કરની ચાહિયે.
હંમેશા ઐસા હોના ચાહિયે કિ પ્રકૃતિ કૈસી ભી હો ઉસે નિર્મૂલ કરને કે લિયે જબ મેં કદમ ઉઠાતા હું તો મુમુક્ષુકી ભૂમિકામેં જ્ઞાન હોનેસે પહલે ભી યહ મંદ પડની ચાહિયે યા ઇસમેં કમી આની ચાહિયે. અવશ્ય આની ચાહિયે. ઇતના કમસેકમ હોના ચાહિયે. મુજે જ્ઞાન નહીં હુઆ હૈ ઇસલિયે મેરી પ્રકૃતિ તો નહીં ગઈ હૈ, કયા કરું ? યહ બાત ઠીક નહીં હૈ. ઇસમેં તો નિષેધ તો ચલા ગયા, લેકિન જો ભી મુજે હોતા હૈ વહ ઠીક હો રહા હૈ, હોના ચાહિયે ઐસા હો રહા હૈ ઇસકા આધાર, અભિપ્રાયકા આધા૨ મિલ