________________
પત્રાંક-૭૦૪
૨૩૯ પૂર્વક ત્યાગસે વંશવૃદ્ધિ નહીં હોતી ઐસા વિચાર કરે તો વૈસે ઉત્તમ પુરુષકે ઉપદેશસે અનેક જીવ જો મનુષ્ય આદિ પ્રાણિયોંકા નાશ કરનેસે નહીં ડરતે, વે ઉપદેશ પાકર વર્તમાનમેં તથા પ્રકારકે મનુષ્ય આદિ પ્રાણિયોંકા નાશ કરનેસે કયોં ન રુકે?’ સંસારમેં તો દૂસરે પ્રાણિયોંકી હિંસા કરતા હૈ તો મોક્ષસાધન છુડા દો. તો યે દૂસરે પ્રાણિયોંકી હિંસા કરતે જાયેંગે, જેસે કરતે હૈં વૈસા. યહ બાત તો ઉપદેશમેં બહુત અનુચિત હો ગઈ. “તથા શુભવૃત્તિ હોનેસે ફિર મનુષ્યભવ ક્યોં ન પ્રાપ્ત કરેં ? ઔર ઇસ તરહસે મનુષ્યના રક્ષણ તથા વૃદ્ધિ ભી સંભવ હૈ” અર્થાત્ વહ હિંસા નહીં કરેગા તો શુભવૃત્તિ રહેગી. શુભવૃત્તિ રહેગી તો ફિર ઉસકો મનુષ્યભવ મિલેગા.
ઔર ફિર મનુષ્યભવ મિલેગા તો ફિર વહ મનુષ્યના રક્ષણ ઔર વૃદ્ધિ ઉસમેં સંભવ હૈ. દૂસરે કો ભી ઐસા ઉપદેશ દેગા કિ દૂસરે જીવ ભી ઐસા મનુષ્યપના પા સકે.
અલૌકિક દૃષ્ટિમેં તો મનુષ્યની હાનિવૃદ્ધિ આદિકા મુખ્ય વિચાર નહીં હૈ” યહ લૌકિકદૃષ્ટિકા વિચાર હૈ. “અલૌકિક દૃષ્ટિમેં તો મનુષ્યની હાનિ-વૃદ્ધિ આદિકા મુખ્ય વિચાર નહીં હૈ, કલ્યાણ-અકલ્યાણકા મુખ્ય વિચાર હૈ.” અલૌકિક દૃષ્ટિમેં તો આત્મકલ્યાણ ઔર આત્મ અકલ્યાણકા મુખ્ય વિચાર હૈ.
એક રાજા.” અબ દેખો દષ્ટાંત દેતે હૈ. “એક રાજા યદિ અલૌકિક દૃષ્ટિ પ્રાપ્ત કરે તો અપને મોહસે હજારોં મનુષ્ય પ્રાણિયોંકા યુદ્ધમેં નાશ હોનેકા હેતુ દેખકર બહુત બાર બિના કારણ વૈસે યુદ્ધ ઉત્પન્ન ન કરે...” એક રાજા જો યુદ્ધમેં મનુષ્યકા સંહાર કરેગા વહ બંધ હો જાયેગા. ઉસકો ઉપદેશ કા અસર હો ગયા તો. ઇસસે બહુત મનુષ્યોંકા બચાવ હો જાયેગા
ઔર ઉસસે વંશવૃદ્ધિ હોકર બહુતસે મનુષ્ય બઢે ઐસા વિચાર ભી ક્યોં ન કિયા જાયે ?’ ઉસકે દૃષ્ટિકોણ સે ઉસે તર્ક દે દિયા. દેખીયે ! હમ જિન સિદ્ધાંતનેં જૈસા ઉપદેશ દેતે હૈ વૈસા ઉપદેશ દેંગે. અગર એક રાજાકો ઉપદેશ મિલ ગયા તો હજારો મનુષ્યોંકી હિંસા નહીં હોગી. હજારોં