________________
૨૩૮
રાજહૃદય ભાગ-૧૪ હો. “વહ પુરુષ કદાચિત્ આશ્રમપૂર્વક પ્રવૃત્તિ કરે. યાનિ ગૃહસ્થાશ્રમમેં પ્રવેશ કરે તો ઇસસે ઉસને એકાંત ભૂલ કી હૈ, ઐસા નહીં કહા જા સકતા...” ઉસને ભૂલ કી હૈ ઐસા એકાંત હમ નહીં કહતે.
યદ્યપિ ઉસે ભી રાતદિન ઉત્કૃષ્ટ ત્યાગકી જાગૃતિ રખતે હુએ ગૃહસ્થાશ્રમ આદિકા સેવન કરના પ્રશસ્ત હૈ” ગૃહસ્થાશ્રમકા સેવન કરના પ્રશસ્ત હૈ ઐસા નહીં કહા. લેકિન ઉસકો ભી રાતદિન ઉત્કૃષ્ટ ત્યાગકી જાગૃતિ રખતે હુએ. યાનિ ખુદ ભી ગૃહસ્થાશ્રમમેં હૈ. જબ પે ચર્ચા ચલ રહી હૈ તબ વે ખુદ ભી ગૃહસ્થાશ્રમમેં હૈ તો અપના પરિણામ લિખ દિયા.
ક્યા? કિ રાતદિન ઉત્કૃષ્ટ ત્યાગકી જાગૃતિ રખતે હુએ....” મુનિદશાકી ભાવનામેં વે ખડે હૈં. ઉત્કૃષ્ટ ત્યાગ કરનેકી ભાવનામેં હૈ. ઔર ગૃહસ્થાશ્રમમેં ભી વર્તમાન સંયોગમેં હૈ. ઐસા હોના ચાહિયે.
‘ઉત્તમ સંસ્કારવાલે પુરુષ ગૃહસ્થાશ્રમકો અપનાયે બિના ત્યાગ કરે, ઉસસે મનુષ્યપ્રાણીકી વૃદ્ધિ રુક જાયે, ઔર ઉસસે મોક્ષસાધનકે કારણ રુક જાયે, યહ વિચાર કરના અલ્પદૃષ્ટિએ... યાનિ છોટી દષ્ટિસે યોગ્ય દિખાયી દેતા હૈ, ક્યોંકિ પ્રત્યક્ષ મનુષ્યદેહ જો મોક્ષસાધનકા હેતુ હોતી થી ઉસે રોકકર પુત્રાદિકી કલ્પનામેં પડકર, ફિર વે મોક્ષસાધનકા આરાધન કરેંગે. હી..” કૌન ? પુત્રાદિ“ઐસા નિશ્ચય કરકે ઉની ઉત્પત્તિકે લિયે ગૃહાશ્રમમેં પડના; ઔર ફિર ઉનકી ઉત્પત્તિ હોગી યહ ભી માન લેના ઔર કદાચિત વે સંયોગ હુએ....” માને પુત્રાદિ ઉત્પન હુએ તો જેસે અભી પુત્રોત્પત્તિકે લિયે ઇસ પુરુષકો રુકના પડા થા વૈસે ઉસે ભી રુકના પડે, ઇસસે તો કિસીકો ઉત્કૃષ્ટ ત્યાગરૂપ મોક્ષસાધન પ્રાપ્ત હોનેકે યોગકો ન આને દેને જૈસા હોતા હૈ. એક બાત ઔર બતાદિ. જબ મેરા યહ સિદ્ધાંત હૈ તો મેરે પુત્રકા ભી યહી સિદ્ધાંત હોગા, ઉસકે પુત્રકા ભી યહી સિદ્ધાંત હોગા. ઔર આયુષ્યકા તો ભરોસા નહીં હૈ. ઔર જો ભી પુત્રાદિ હોંગે વહ ભી મોક્ષસાધન કરેંગે હી ઐસા કોઈ ભરોસા કરને લાયક હૈ હી નહીં.
ઔર કિસી કિસી ઉત્તમ સંસ્કારવાન પુરુષકે ગૃહસ્થાશ્રમ પ્રાપ્તિકે