________________
23
આવા જ ટેલી પાયાનું કાચ વાડા મા
વખતે દાંતાના રાજ્યની હકૂમતમાં હતી અને દાંતાના રાજા પથ્થર આપવા તૈયાર નહતા. એટલે દાંતા રાજ્યનું મુંબઈ રાજ્યમાં વિલિનીકરણ થયું ત્યાં સુધી ખાણ મળી શકી નહિ, પરંતુ વિલિ-- નીકરણ પછી મુંબઈ રાજ્ય તરફથી મંજૂરી મળી અને જીર્ણોદ્ધારનું કામ વિ. સં. ૨૦૦૭માં ચાલુ કરવામાં આવ્યું.
કામ ચાલુ કરતાં પહેલાં શેઠશ્રી કસ્તુરભાઈ અને તેઓશ્રીના કુટુંબીજને અને અન્ય દૃષ્ટિએ દેલવાડા મંદિરની મુલાકાત લીધી હતી. ત્યારે મંદિરોનું કાચ જેવું પાતળું અને બારીક કોતરકામ તથા તૂટેલી પ્રાચીન મૂર્તિઓ વગેરે જોતાં હાલના જમાનામાં આવા ઝુમ્મરે આરસ પથ્થરમાં બનાવનાર અને આવી મૂર્તિઓ બનાવનાર કે તેને સમારનાર શિલ્પીઓ મળે કે કેમ તે બાબત મોટા ભાગના સભ્ય શંકાશીલ બન્યા હતા, પરંતુ મનુષ્યને પારખવાની શેઠશ્રી કસ્તુરભાઈની પારગામી સ્થિર દૃષ્ટિએ ગ્ય. કલાકારે.ને પિછાની લીધા હતા.
કામની શરૂઆતમાં બબ્બે મહિનાને અંતરે દેલવાડાની મુલાકાત લઈને જૂના અને નવાં કામેની સરખામણું કરીને પિતાને સંપૂર્ણ સંતોષ થયા પછી જ શેઠશ્રીએ આગળ કામ ચલાવવાની સંમતિ આપી હતી. શેઠશ્રીને કલા વિષેને અંગત રસ, સમજ અને સંતોષ જોયા પછી શિલ્પીઓને યેગ્ય કામ કરી આપવાનું પૂરતું પિત્સાહન મળી ચૂક્યું હતું.
શેઠશ્રી કસ્તુરભાઈને ફક્ત મંદિરને જીર્ણોદ્ધાર કરવામાં આવે તેટલાથી સંતોષ ન હતું, આવા બેનમૂન મંદિરની આજુબાજુ સંપૂર્ણ સ્વચ્છતા હોવી જોઈએ, તેને ફરતું પ્રાંગણ અને જરૂરી બાગ હોવાં જોઈએ તથા યાત્રિઓ અને મુલાકાતીઓને રહેવા તથા બેસવાની સુંદર વ્યવસ્થા હોવી જોઈએ; તે જ આ મંદિરનો સંપૂર્ણ ઉદ્ધાર થયો ગણાય તેવી ભાવના હોવાથી આચીટેકટ શ્રી બેટલી પાસેથી તે બાબતને રીપોર્ટ તથા પ્લાન મેળવ્યા હતા અને શ્રી અમૃતલાલ તથા બાલકૃષ્ણ દોશીએ પણ
